The Cold and The Beautiful One

Chapter 7 - Library

Mikha’s POV

It’s break time...

     "Where is a good place to sleep... on the rooftop? Hmm... not possible; it might rain... eh kung sa car na lang kaya... too far hayy saan kaya pwede?... ahh sa library.. tama sa library na lang tahimik dun makaka'idlip ako ng maayos o kaya pwede ring magbasa nalang tama!"

I'm walking down the hallway going to the library while wearing my headset... lagi kasi akong nakikinig ng msuic ito na kasi ang nag'sisilbing friend ko... at least ito mapagkakatiwaaan at hindi ka iiwan.

Ilang sandali pa nasa loob na ako ng library... pumipili ako ng librong pwedeng basahin pang’palipas oras...

     “Weird... bakit pakiramdam ko may nakatingin sa akin... hayss baka guni guni ko lang”

Nang makapili ako ng book ay nagulat ako sa nakita ko... sa pagitan kasi ng mga libro ng pinag’kunan ko ay isang napaka’gandang ngiti ang nasisilayan ko kaya agad tumaas ang paningin ko sa mukha ng nag’mamay-ari nun...

     “Aiah”

Hindi ko napansin nabigkas ko pala ang kanyang pangalan... tama lang para umabot sa kanyang pandinig...

Magkaharap kami ngayon... pero nasa pagitan namin ang mga bookshelves kaya mula leeg pataas lang ang nakikita ko sa kaniya...

Wala siyang sinabi pero yumuko siya...
hindi ko alam ginagawa niya pero parang nag’susulat base sa kilos niya...

     “Buti kilala mo pa ako” nakasulat sa sketchbook na hawal niya at nilipat rim agad sa next page.

     “Sweety Mikhs Smile for me please...^_^”

Pagkabasa ko nun ay tingnan ko ulit ang face niya... grabe huh hindi ba sumasakit panga niya kaka’smile... hindi ko tuloy maiwasang pag’taasan ng kilay... maya’maya pa ay nag’sulat siya sa kaniyang sketchbook... ano kaya trip nito.

     “Ganito ang pag’ngiti 😊 hindi ganito ~.~”

Pagkabasa ko nun ay tiningnan ko ulit siya sa face niya na agad nagpabagal saking paghinga...

Nagpout siya with puppy eyes... habang nakapatong ang baba sa sketchbook na hawak niya na hindi ko namalayang napalitan na pala ang nakasulat dun.

     “Sabi ng parents ko wala daw nakakatanggi sakin 😞 pero parang di naman totoo”

Muntik ko ng hindi mapigilang humagikgik... kaya nag’kasta na lang ako sa pag’ngiti... hindi ko alam pero simula ng makilala ko ang taong ‘to sa harapan ko... dumadalas na ang pag’ngiti ko...

     “Pwe-“

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng bigla na lang siyang mag’eye smile at nag’wink sakin... kaya napatanga ako sa kaniya at hindi ko namalayang gumanti rin ako ng wink sa kaniya na mas lalong nagpalapad sa ngiti niya at sa isang iglap ay nawala bigla sa harap ko... kaya luminga linga ako doon ko siya nakita naglalakad palapit sakin... umikot lang pala para magkaharap kami, tuluyan ng walang harang na bookshelves habang pinagmamasdan ko siyang maglakad patungo sakin ay napa’isip ako tuluyan...

Kung bakit niya ginagawa ‘to sakin?

Kung dapat ko ba siyang hayaan...

Kung dapat ba akong magpatangay na lang sa agos...

Aaminin kosa ilang beses ng pagkikita naminay pakiramdam ko ang gaan ng loob ko sa kaniya kahit na lagi ko siyang pinapakitaan ng cold image she always make me smile at the end of the day dahil nanatili at lagi rin siyang nasa isipan ko... pero ano ba ang ibig sabihin ng lahat ng to?

Napatig lang ako sa pag’iisip ng maramdaman kong niyakap na niya ako... napaka’hilig talaga niyang yakapin ako na aaminin kong gusto ko rin naman... kaya hindi ako nag’pumiglas pa... ninamnam ko ang sandaling ito... bahala na kung anong mangyari... hindi naman masama kung magkakaroon ako ng friend katulad niya... I like her as a friend... yes, as a friend lang... yun ang dapat kong isipin...

     “ I always think of you... lunch with me tomorrow... tapos na break time natin kaya bukas na lang...” bulong niyang sabi sakin.

Na nag’palingon sakin patungo sa kaniya... dahilan para mahalikan ko siya sa pisngi... naramdaman ko na lang na nag’stiff siya na agad din narelax ng hawakan ko siya sa likod... at ibaon ng tuluyan sa pagitan ng kaniyang leeg at buhok ang mukha ko...

So ganito pala ang feeling... sa isip ko ng maalala ko yung ginawa niya dati sa coffee bahang yakap niya ako...

Gusto ko yung feeling na kayakap siya I feel secured and cared... kaya napa’smile ako ng tuluyan... lumayo siya sa akin ng bahagya at pinag’dikit niya ang noo namin habang magka’lapit parin ang aming katawan... nakipag’titigan lang siya ng ilang sandali... at hinalikan niya ang noo ko na nag’iwan sakin ng kakaibang damdamin... napaka’ingat kasi ng paraan ng paghalik niya... bumitaw na siya sakin. Pagkatapos nun at nag’iwan ng nakatamis na ngiti bago umalis...

Tatalikod na sana ako ng may malaglag sa paanan ko na hugis eroplanong papel... tinanggal ko sa pagkakatupi at tumambad sakin ang aking mukha habang engrossed na engrossed sa pag’pili ng libro... hindi ko alam na ganun pala katagal niya akong pinagmamasdan mula sa siwang ng mga libro para mai’guhit ang aking mukha... hinanap siya ng aking paningin para malaman kung andito pa siya... at hindi pa nga ako nagkamali... hindi pala siya umalis nasa bungad siya ng pinto... nakangiti siya sakin at sumenyas para ipa’alala yung lunch namin para bukas...

Aktong paalis na ng biglang lumingon ulit at nag’flying kiss at nag wink pa kaya napahawak ako sa tapat ng dibdib ko... seriously bakit ganito nararamdaman ko ang bilis ng tibok ng puso ko... bakit parang pakiramdam ko hindi bilang kaibigan ang gusto kong mamagitan samin... gulong gulo na ako.

Hays ngayon ko lang napag’tanto na wala akong nasambit na ibang salita kundi ang pangalan niya habang magkasama kami at ngayon ko lang din napansin na hanggang ngayon hawak ko parin ang librong babasahin ko.

Naghanap ako ng pwede upuan at para mag basa.

     “Lunch tomorrow with her? dapat ba akong pumunta?”