┈━═☆ මං එනකම් ☆═━┈

᯽⊱─╌❊සත්වන බලාහිඳීම❊╌─⊰᯽⊱

එලාම් එකේ පිහිටෙන් හය වෙද්දි ලෑස්ති වෙලා බඩුත් අරං සේරම කරගෙන
එයාපෝට් එකට යද්දි හරියටම දහයයි.

මං මෙහෙ ආවට පස්සෙ දැන් ඉන්න ඇනෙක්ස් එකේ රෙන්ට් එකට හිටියට මෙහේ ඉදම් ලංකාවෙ ලමයින්ට ක්ලාස් වගයක් කරපු නිසයි අළුත් ජොබ් එක නිසයි ඉතුරු කරපු සල්ලි වලින් මං ඒ ගේ ගත්ත නිසා දැන් කියලා යන්න අරවා මෙව්වා නෑ.
ඇත්තටම මට මං ගැන සතුටු වෙන්න පුළුවන් එක පොයින්ට් එකක් ඒක.

ෆ්ලයිට් එක එකොලහට නිසා මං ෆේක් එක පැත්තෙ ගිහින් හැමෝටම මැසේජ් එකක් දාලා මෙහේ කැම්පස් එකේ යාළුවොන්ටත් කියලා ජොබ් එක කරන තැන උන්ටත් කියලා අන්තිමටම කසුනට කෝල් එකක් ගත්තා.

   

⫷ගුඩ්මෝනිම් කිශා.
කොහෙද උබ දැන්.

⫸මං එයාපෝට් කසුනා.
ෆ්ලයිට් එක එකොලහටනෙ..

⫷හරි බං.
මෙහෙට එද්දි තුනනෙ.
මං එන්නම් හරිද.

⫸හරි කසුනා.
අනේ තෑම්ස් බං.

⫷අනේ තියාගනිම් උබෙ.............

මෙහ් කිශා.
බැහැපු ගමන් ගනිම් හරිද.

⫸හරි කස්සා. මං යනෝ...
තෙරුවන්සරණයි බං

⫷පරිස්සමින් වරෙන්.

ඇත්තටම මට එහෙම යාලුවෙක් ඉන්න එක ගැන මට ආඩම්බරයි.
මොකද මෙහෙම වෙලාවට ටිකක් අවුල් උනත් හිතේ හය්යට එකෙක් ඉන්නවා කියන්නෙ ලෝකෙම අල්ලන්න තරම් හිත හය්ය වෙනවා.

කසුනා එක්ක කතා කරලා ඉවර වෙද්දිම ලංකාවට ෆ්ලයි කරන අයට එන්න කිව්වා.
මාත් ගියාට පස්සෙ ලැගේජස් දාලා ෆෝන් ලැප් ඕෆ් කරලා දාලා මං සැප නින්දකට වැටුනා.

කොච්චර උනත් මතක් වෙන්නෙ මූණු තුනයි.
එකක් කෝලමගෙ.
අනික පමයගෙ.
අනික අර හීනෙ ඉන්න කෙනාගෙ.

මොනවා උනත් මගෙ යටිහිතෙන් මං ආස කලා ඒ හීනේ ආයෙ ආයෙ දකින්න.
ඒ වගේ ආදරයක් ඇත්තටම ලැබෙනවනම් කියලා යටිහිත මට ගොඩක් වෙලාවට කිව්වා.

වෙලාවකට මට හිතෙනවා පැතුම් ගැන තියෙන්නෙ ආදරයක් නෙමේ ආක‍ර්ශනයක් කියලා.
මොකද ඒ හීනේ දකින වෙලාවට තියෙන ගැස්ම, ඒ හැගීම්..
ඒ දේවල් පැතුම් ළඟදි මට දැනෙන්නෙ බොහොම අඩුවෙන්.