᯽⊱─╌❊විසි තුන් වන මතක පිටුව හෙවත් අවසාන කොටස (03)❊╌─⊰᯽⊱

5 0 0
                                    

┈━═☆ මං එනකම් ☆═━┈

                            
පෙට්ටිය ඇරුනා විතරයි ඒක ඇතුලෙ ඉටි කවරෙකින් සීල් කරලා තිබුන දේ දැකලා මගෙ අතත් ගැහෙන්න ගත්තා.

මගෙ ඔළුවට හෙනයක් ගැහුවා වගේ උනා. මොනා කරන්නද. මේක...
ඇයි මට...
මට මොක්.. ඒත් අංකල්ට කොහෙ
ශෙක්
ඇයි

මට හිතාගන්න බැරි පාර මං සාළුව පිටින්ම දිව්වෙ අල්විස් අංකල්ව අල්ලගන්න.
පඩිපෙලේ බාගයක් බැහැලා අංකල් පඩිපෙලේ ඉදගෙන කල්පනාවක.
මමත් ගිහින් සාළුවත් හදාගෙනම පඩිපෙලේ වාඩි උනා.

⫷මෙ ඉදපු ටිකට ඔයා මට තාත්තෙක් වගේ සැලකුවා අංකල්.
ඒත් මේ වගේ දෙයක් මං ඔයාගෙන් බලාපොරොත්තු උනේ නෑ.

⫸මං කියලා වෙන මොනවා කරන්නද මහත්තයො.
මමත් හිටියෙ හිර වෙලා.
ඒත් දැන්වත් මං මෙහෙම නොකරනවනම් මහත්තයා මට දීපූ ආදරේට මං දැලි ගෑවා වෙනවා මහත්තයො.

⫷ඒත් අංකල් මේක මට එපා.
මේක අංකල් දෙන්න ඇත්තෙ හේතුවකටනෙ.
මේක අංකල් තියාගන්න.

⫸හේතුව අද වගෙ දවසක් තමා මහත්තයො.
අද වගේ දවසකට මහත්තයා වෙනුවෙන් ඕක පාවිච්චි කරන්න කියලයි මට දුන්නෙ.
ඒත් හිතක් පපුවක් තියෙන මනුස්සයෙක් හැටියට මට ඒක කරන්න බෑ මහත්තයො.

මට මතකයි ආපූ මුලම මං වෙනුවෙන් මහත්තයා අපේ මහත්තයා එක්ක රණ්ඩු උනා.
ඒ වගේම මහත්තයා ඔය කියන ලමයා වෙනුවෙන් අර තනකොල ගාලෙ පෙල්ලීගෙන ඇඩුවා.

උණ හැදුන දා මහත්තයා නොදන්නවා උනාට මහත්තයා මැතිරුවෙ පමෝද කියන නම විතරයි.
මහත්තයා එච්චර ආදරේ කරලත් ඒ ආදරේ පැත්තකට දාලා තුහින මහත්තයට කැමති උනේ ඇයි කියලා මං දන්නවා මහත්තයො.
අපේ මහත්තයා ඉදලා හිටලා කියන එව්වැයින් මට ඒක තේරුනා.

මහත්තයො ......... ආදරේ කියන්නෙ මහ පුදුමාකාර දෙයක් මහත්තයො.
මහත්තයා දන්නවා ඇතිද දන්නෑ ආත්ම හතේ කතාව.
ඒවා ඇත්ත මහත්තයො. පේන්නැද්ද මහත්තයලම ආත්මයක පතාගෙන ඇවිත් තියෙන විදිහ.

අපේ මිනිස්සු ආදරේ කියන්නෙ ජරාවක් කුණුගොඩක් කියලා හිතුවට ලෝකේ තියෙන අමුතුම අපි නොදන්න අපිට තේරුම් ගන්න බැරි උතුම්ම දේ ආදරේ මහත්තයො.

┈━═☆ මං එනකම් ☆═━┈Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ