┈━═☆ මං එනකම් ☆═━┈

꧁#මතක☆ 07꧂

➡️ Excuse me,
Good morning mister.

⬅️ Good morning.
Who are you.?

➡️ I'm Nikil Paminda.
Are you Kavindu Gajanayake.?

⬅️ yes...
Why did you call me?

➡️ I want to know about your batchmate Pamoda.

⬅️ ප්පමෝද...?
ඔයා කවුද එයා ගැන අහන්න.
අනික මං දන්නෑ එහෙම කෙනෙක්.

➡️ හෝව් හෝව්ව් මිස්ට කවිදු.
මං කිශාන්.
පමෝද ගැන ඔයා දන්නවා කියලා මං හොදටම දන්නවා.
මොකද මං පමයලගෙ ගෙදර ගියා අද.
මට කියන්න පමෝද කෝ

⬅️ ඔයා ලංකාවට ආවද?

➡️ වාව් වාව්...
දැන් පමොද ගැන දන්නෑ කිව්වා නේ.
හරි.
ඔව් මං ආවා කවිදු.
මට පමයව හොයාගන්නෝන.
මං ඉන්නෙ මාසයයි.
යන්නෙ ඌව හොයාගෙනමයි
ඒකයි ඔයාගෙන් ඇහුවෙ.
අවුරුදු තුනක්ම ඔයාලා හොදම යාළුවොනෙ නේ.

⬅️ අයි තින්ක්.......
ඔයා ඔය කරන්නෙ වැඩකට නැති වැඩක්.
ඔයා මාසයක් ඉන්නෝන්නෑ කිශාන්.
හෙටම යන්න.

➡️ ම්මොකක්ද...
මේ මිස්ට කවිදු...
ඔයාට පමෝද ගැන කියන්න බැරිනම් බෑ කියනවා හරිද.
එහෙම නැතුව මං කරන දේ හරිද වැරදිද හොයන්නෝන්නෑ.

⬅️ මට පමෝද ගැන කියන්න දෙයක් නෑ කිශාන්.
මොකද පමෝද දැන් නෑ.
සෝ ප්ලීස්...
ආයෙ මට වද දෙන්නෙපා.

➡️ හරි.
වද දෙන්නෑ.
ඒ කිව්වදේ එක්ස්ප්ලේන් කරනවකො.
මොකක්ද ඒ පමයා නෑ කිව්ව කතාව.

⬅️ ඒකෙ තේරුන පමෝද තවත් අපිත් එක්ක නෑ කියනෙක.
ඌ මේ ලෝකෙ නෑ.

➡️ මොකක්ද හු#තො තෝ කියන්නෙ.
මගේ අහිංසකයා මැරුනා කියලද තෝ කියන්නෙ බල්ලෝ.
හ$න්නගනෙපා මට කියලා තෝ හරිද.

⬅️ සොරි කිශාන්.
ඔයා ඔහොම නෙමේ කොහොම බැන්නත් ඇත්ත ඒක.
ඒක වෙලා දැන් අවුරුදු තුනක්.

➡ මොකක්ද උනේ.

⬅️ හ්ම්ම්..
මුල ඉදම්මමං කියන්නම්කො.

පමයව මට සෙට් උනේ එකම රූම් එකේ නිසා.
ඊටපස්සෙ අපි පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ යාලුවො උනා.

ඒත් මට උගෙ වෙනසක් තේරුනා.
එද්දි සුදුවට ලස්සනට බොඩිය එක්ක ආවට මාස හතරක් විතර යද්දි පමයා ඉරට්ටක් වගේ කෙට්ටු උනා.
කන්නෙ නෑ.
ඇස් යටට ගිලිලා කළු වෙලා.
උබට ආයෙ අමුතුවෙන් උගෙ ඇස් වල ලස්සන කියන්නෝන්නෑනේ.
ඌ වෙනස් උනේ පමෝදද කියලා හිතාගන්නවත් බැරි වෙන්න.

අන්තිමටම මට ඉවසගන්න බැරුව මං කැම්පෙ ලෙක් කෙනෙක්ට විස්තරේ කිව්වා.
ඒ ලෙක් මෙන්ටලි ගැන උගන්නන්නෙ.
ඉතින් එයා පමයා එක්ක කතා කලා.
මට කිව්වෙ පුළුවන් හැම වෙලේම පමයව එයා ලගට එක්කම් එන්න කියලා.

කොහොම හරි දෙන්නා ෆිට් වෙලා ලෙක්ට හැමදේම කියන්න ගත්තා.
නිවාඩුවට ඌ ගෙදර නොයා ලෙක්ලගෙ ගෙදර යන්නත් පටන් ගත්තා.
අම්මයි පුතයි වගේ අන්තිමටම දෙන්නා ෆිට් උනා.

පස්සෙ ලෙක් පමයට එක එක විටමින්ස් එහෙම දීලා කලින් හිටපු ගානටම ගත්තා.
ඒත් මං මුලින් දැක්ක දිලිසෙන ලස්සන කතා කරන ඇස් ඌට ආයෙ ආවෙනෑ.
ඒවා මැලවිලා.

කොහොම හරි මූගෙ මෙන්ටල් එක පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ අපි හැදුවා.
ඒත් ඌ හැම වෙලේම මොනාහරි හෙව්වා.
ලෙක් මට කිව්වෙත් මූව තනි කරන්නෙපා කියලා.
ඉතින් මමත් තනි කලේ නෑ.
පොඩ්ඩක් තනි උන ගමන් ඌ කල්පනා කරනවා.
ඔහේ ඇවිදිනවා.
සමහර දවස් මං වලට නිදාගත්තට පස්සෙ මූ ගිහින් අත පය කපාගහන්නත් පටන් ගත්තා.
එතකොට තමා තේරුනේ මූ කාම් උනාට මෙන්ටලි විදිහට තාම සෙට්ල් වෙලානෑ කියලා.

ඊටපස්සෙ ලෙක් මූව එහේ එක්කම් ගියා.
හැමදාම රෑට ලෙක් ලයිට් දාලා නිදාගන්නවා කිව්වෙ.
ඒ වගේම කාමරේ ඇද ඇරෙන්න දූවිල්ලක්වත් තිබ්බෙනෑ.
දොරේ උනත් සීනුවක් ගහලා තමා තිබ්බෙ.
ඒකෙන් ඌ එහෙම පරිස්සම් උනා.

කොහොම හරි මට අසනීප උනා දවසක්.
කෙල්ල එක්ක මහ රෑ අයිස් කලාවැස්සෙ තෙමිලා හොදටම උණ හැදුනා.
ඉතින් මං එදා කැම්පස්  ආවෙ නෑ
එදා තමා....

➡️ මොකක්ද එදා.....

⬅️ එදා ඌ කැම්පස් එකේ බිල්ඩින් එකකින් පැනලා.
දැකපු උන් කිව්වෙ උගෙ මූන ඉතුරු උනේ නෑ කියලා.
එදා මට ෆොටෝස් වගයකුත් එවලා තිබ්බා.
ඇත්තටම උගෙ ඔළුව කුඩු වෙලා.

➡️ ඊටපස්සෙ.

⬅️ හොස්පිඩල් අරං ගිහින්.
යද්දිත් සිහිය තිබිලා නෑ.
ඊටපස්සෙ ලෙක් එදාම මූව සිංගප්පු අරං ගියා.

එහේ දවස් දෙකක් විතර ඉද්දි පමෝදට සිහිය ඇවිත්.
අපිටත් කිව්වෙ ලෙක් තමා.
ඒත් එදාම හවස ඌ නැති උනා.

අම්මලට දරාගන්න බැරි වෙයි කියලා තාම කිව්වෙ නෑ.
අම්මලා හිතං ඉන්නෙ ඌ එක්කො සිංගප්පු නැත්නම් කැම්පස් එකේ කියලා.
මං ඒ මිනිස්සුන්ටවත් කතා කලේ නැ.
මං ඒ මිනිස්සුන්ට පමෝද වගේ ලෙටස් එවනවා.
එච්චරයි.

➡️ ඒ ලෙක් කෝ දැන්.

⬅️දන්නෑ බං.