┈━═☆ මං එනකම් ☆═━┈

᯽⊱─╌❊දොලොස්වන බලාහිඳීම❊╌─⊰᯽⊱

කදුළු පිහලා ඒ කොල්ලා කිව්ව දේවල් මතක් කලා.
මගෙ එකා පිස්සෙක් වගේ වෙන්න තරම්ම වැටුනෙ කොහොමද දෙය්යනේ.
මටත් හය්යක් උනේ ඌ.

𖣘 අනේ මගෙ රත්තරන්....
මං උබෙන් ඉල්ලන්නෙ එක පාරක් හරි මට පෙනිලවත් යන්න වරෙන් පමෝද.
මට උබ නැතුව වෙන වාරුවක් නෑ පමෝද.
උබ වෙනුවෙන් මං මැරෙන්නම්.
එක පාරක් මගෙ ලගට වරෙන් රත්තරන්.
උබ නැතුව මං කොහොමද බං ඉන්නෙ.

මගෙ රත්තරන් අය්යෙ එක පාරක් ඇවිත් උබේ පිස්සව බලපං රත්තරන්.

මගෙ කට වැහුනෙ සීතල අතක් මගෙ උරිස්ස උඩින් වැටුන නිසා.

ඒ සීතල අතේ සීතල ඇග පුරාම දුවද්දි මං ගැස්සිලා බෙන්ච් එකෙන් නැගිට්ටෙ ඒ කවුද බලන්න.

ඒ හිටියෙ තුහින.

⫷මොකෝ අළුත් මහත්තයා මේ අඩන්නෙ.

⫸මුකුත් නෑ තුහින.

⫷උබේ නම මොකක්ද.
අළුත් මහත්තයා කියන්න බෑ බං.

⫸මං කිශාන්.

⫷හ්ම්... ඉතින් කිශානයා කියපංකො. මොකක්ද සීන්නෙක.

⫸මගෙ හොදම යාළුවා මැරිලලු.

⫷හොදම යාළුවද... ශුවර්ද...

ඇත්තටම එතන මට උත්තරයක් නෑ වගේ දැනුනා.
ඇත්තටම ඇයි මගෙ පපුව මේ තරම් හිර වෙන්නෙ.
ඇයි පපුව මේ තරම්ම ගැහෙන්නෙ.
ඇයි මට මේකට උත්තරේ හොයාගන්න මෙච්චර අමාරු.

⫷කිශානයා...
මෙහෙමයි බං.

අපිට ජීවීතේ මග ඇරෙන දේවල් තියෙනවා නේද...
ඒවා නැති අඩුව දැනෙන්නෙ අපිට ඒ දේවල් නැති උනහම.
මං දන්නෑ කොල්ලො උබේ ඔය කදුළු වලට හේතුවනම්.
ඒත් අර උබ කිය කිය කෑ ගහපු ටිකෙන්නම් මට තේරුනේ ඔය පමෝද කියන එකා උබේ ලගින්ම හිටපු එකෙක් වගේ.
එහෙම නේ...

⫸ඔව් තුහින.
එයා මගෙ හොදම යාළුවා.
හරියටම් කිව්වොත් දවස් දෙක තුනකට වැඩිමල් වෙලා මගෙ අය්යා උන මගෙ හෙවනැල්ල.
මගෙ වාරුව.
මගෙ ගාර්ඩ් එක.
ඌ මගෙ හුස්ම වගේ මගේ ලග හිටපු මගේම එකා තුහින.
ආයෙ කවදාවත්ම එයා නෑ කියලා දැනෙද්දි වාවගන්න බෑ බං.
මට ඌව ඕන තුහින.
මට මගෙ පමෝදව ඕන.