İlk Adımlar

1.1K 66 14
                                    


     İyi okumalar.💝💝

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

   Omzuma birinin dokunmasıyla gözlerimi açtım. Görüşüm başta bulanık olsa da sonradan düzelmişti.
Karşımda olan kişiye baktığım da Kerem olduğunu gördüm. Ne işi vardı bunun burda amına koyayım.

   "Ne var niye geldin."dedim.

   "Akşam yemeği için çağıracaktım da. Boşver onu göğsünün etrafına noldu."dedi. Endişelenmişmiydi yoksa ben mi yanlış görüyorum. Vücuduma baktığımda sadece boxer olduğunu gördüm doğru ya duştan sonra direk uyumuştum.

    "Bir şey değil neyse boşver aşağı in sen ben geliyorum." Dedim.

    "Saçmalama istersen mosmor olmuş resmen Alp abimi çağırayım hastaneye gidin." Dedi.

    "Bir şey olmadı dedim ya hem sanane Alp'e falan da söyleme onla uğraşamam birde." Dediğimde yüzüme neden garip bir varlıkmışım gibi baktığını anlamadım.

    "İnsan gibi konuşmak da yaramıyor beyefendiye." Dedikten sonra arkasına dönüp gitmişti. Neyin tribindesin olum.
  
     Yataktan kalktıktan sonra banyoya ilerledim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra giyinme dolabının yanına gidip siyah eşofman ve siyah t-shirt giydim.  Rahat kıyafetler giymeyi seviyordum.

    Aynaya bakıp dağılmış saçımı elimle biraz düzelttik den sonra kapıdan çıkıp merdivenlere doğru gittim.

   Merdivenlerden indikten sonra  salonda kimseyi görmedim. Yemek odasındalardır diye tahmin edip oraya gittim.
 
    Kapıyı açıp girdiğimde tahmin ettiğim gibi herkes buradaydı. Artı olarak iki kız çocuğu daha oturuyordu. Arden'in  ve Merih hanımın yanına büyük ihtimalle bu iki çocuk da bunların velediydi.

    Tek boş yer olan Mihrimah ve Kerem'in yanına gidip oturdum.

   Evet azıcık strese girmiş olabilirdim. Sonuçta en son 5 yaşında gördüğüm kardeşim diye hitap ettiğim birinin yanında oturuyordum. Herkes de gözümü gezdirirken Cihangir'in "Afiyet olsun." Diyen sesiyle herkes yemek yemeye başlamıştı.

  Önümde ki çorbayı kaşıkla karıştırdıktan sonra bir kaşık alıp içtim. Tadı iyiydi. Çorba bittiğinde doğduğumu hissetmiştim.

    Aslında hayvan gibi yemek yiyen biriydim ama bu aralar hiç canım istemiyordu.

   İki kadın gelip önümüzde ki tabakları alırken bir diğer kadın üstünde içinde yemek olan tabakların olduğu servis masasıyla içeri girmişti.

   Sanırsın kraliyet ailesi bunlar. Önüme koyulan tabakta Mardin'in yöresel yemeklerrinden biri vardı.
 
   Ben tabakla bakşırken diğerleri yemeye başlamıştı bile. Mardin yemeklerini severdim ama yiyesim hiç yoktu mal mal etrafa bakarken Alp'in bana baktığını gördüm .

    Hayırdır anlamında göz kırptığım da kaşlarını kaldırarak gözleriyle yemeği işaret etti. Bu yemeğini ye demek oluyordu galiba. Bende hayır anlamında kaşlarımı yukarı kaldırdım. Tekrar önümde ki yemeği işaret ettiğinde bu sefer kafamı sağa sola yemiyeceğim anlamında salladım.

   Ne yaşıyordum ben şuan lan. Bu adamda anlama geriliği mi vardı.

    "Bir sorun mu var çocuklar." Diyen sese döndüğüm de sesin sahibi Azade hanımdı. Kafamı Alparslan'a çevirirken diğerlerinin de bize baktığını gördüm.

GerçeklikHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin