Ladies and gentlemen, welcome to Bandaranayke Airport, Colombo, Sri Lanka. The local time is 08.15pm, and the temperature......
ශ්‍රී ලංකා කියන වචනේ ඇහෙද්දි බ්‍රයන් දිග හුස්මක් අරන් ඒක හිරකරගත්තා. ලංකාවේ ජීවත්වුණ අව්රුදු තුන තමන්ගේ ජීවිතේ හොදම අවුරුදු තුනද නරකම අවුරුදු තුනද කියලා බ්‍රයන් මේ රටෙන් පිටත්වුණු දවසේ ඉදලා හැමදවසකම අවුරුදු හයක් තිස්සේ, දිනකට තෙවරක් බොන බෙහෙතක් වගේම කල්පනා කලා. ජීවිතේ යම්කිසි කාලෙක සිද්ද වුන දේවල් චිත්‍රපටියක් වගේ ඔලුවෙ ආයෙත් ආයෙත් ප්ලේ වෙද්දී ඒ මතක අමතක කරන්න බැරි උනාම ඒ දේවල් එක්ක ජීවත් වෙන්න පුරුදු වෙන එක ඇරුනම වෙන විකල්ප හොයන්නෙ කොහෙන්ද?
ආයෙම කවදාවත් එන්නේ නැහැ කියලා හිතාගෙන ගියත් තමන්ට කවදත් හිතවත් කමෙන් හිටපු එකම කසින් ගේ වෙඩින් එකට නෑවිත් ඉන්න පුළුවන් කමක් බ්‍රයන් ට තිබ්බේ නැහැ.
"Look at you brother, all grown up. මනමාලයටම එන්න ඕනේ උනා නේ බ්‍රෝ ව පික් කරන්න"
"Good to see you man"
හිනාවෙවීම බ්‍රයන් ව හග් කළේ හෂෙන්. හෂෙන් බ්‍රයන් ගේ ජීවිතේ ලගින් ඇසුරු කළ කෙනෙක් නොවුනත් තමන්ගේ පව්ලේ කෙනෙක් කියලා තාත්තා ඇරුනම බ්‍රයන් ආශ්‍රය කල එකම කෙනා හෂෙන්.
"සොරි මම හිතුවේ නැහැ මල්ලි ම එයි කියලා මාව ගන්න"
"පිස්සුද බං අයියේ, හෙට වෙඩින් එක කියලා මම ඉතින් අද එළියට නොයා ඉන්නෝනේ කියලා එකක් නැහැ නේ"
හෂෙන් කිව්වේ ඩ්‍රයිව් කරන ගමන්ම බ්‍රයන් ගේ පිටට තට්ටුවක් දාන ගමන්.
"අයියට මම එකපාරටම මැරී කරනවා කිව්වම හිතාගන්න බැරි උනාද? මාත් මේක ගැන එහෙම ලොකුවට හිතුවේ නෑ. ඒත් මම නෙක්ස්ට් මන්ත් ඕස්ට්‍රේලියා යන්න ඉන්නේ අයියේ. ඒක ප්ලෑන් කරද්දී හිතුනා බදිනවා කියලා. ආදරේ හිතුන කෙනාව දුරින් තියන් ඉන්න බැහැ නේ"
හෂෙන් කිව්වේ හරිම සතුටින් කියලා එයාගේ මූනෙන් ම පේනවා.
"I'm so happy for you මල්ලි"
කොහොමත් ගොඩක් කතාකරන්නේ නැති බ්‍රයන් එහෙම කියලා වහෙනේ ෂටර් එකෙන් එළිය බලාගත්තා.
ආදරේ හිතුන කෙනාව දුරින් තියං ඉන්න බැරි වෙන එක දුකක් වෙන්නැති. ඒත් තමන්ගේ ජීවිතේ වැදගත්ම මනුස්සයා තමන් ආදරේ කරන කෙනෙක්ද වෛර කරන කෙනෙක්ද කියලා හිතාගන්න බැරි උනොත්...
