Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi akşamlar çiçeklerim yeni bölüm sizlerle❤️
4900 kelimelik sürprizli bir bölüm, sürpriz sahnesinde bi kalp emojinizi alırım 💋
Hadi buyrun keyifli okumalar 🔥
Abimler bu köyden haber bile vermeden çekip gitmişler Birgül, bir daha ne zaman dönerler bilmiyorum...
1 Hafta Sonra...
Günler öncesinden bir daha gitmeyeceğim diye yeminler ettiğim nehir kenarında elimde topladığım çiçeklerle suyun kenarında soluğu alışımın birinci saatini bitirmiştim.Bu sefer yanımda Birgül ve Yasemin'de vardı.Birgül Hamza'nın yokluğunda şair olmuş dilinden Hamza'nın aşkını düşürmez olmuştu.Peki ya ben,ben derdimi hangi kuyulara bağıracaktım beni kim anlayacaktı?
Ben bile kendimi anlamazken.
Yüreğimdeki sızı ne zaman dinecekti bilmiyordum,çaresizce bir umut köyün doktoruna bile gitmiştim oysaki...
"Hiç birşeyin yok senin kızım." demişti,ya muayne ettiği malzemeleri bozuktu ya da kendisi kördü,kalbim ağrıyor diyorum hiç birşeyin yok kızım diyor bana!Evet elimde kalan mendillerimden başka hiç birşeyim yoktu neyim olabilirdi ki başka?
Kırılan kalbim,karışan aklım,durup durup sızlayan yüreğim.
"Birgül yeter artık bırak şu kağıdı kalemi."
Elimi daldırıp serinlediğim suyun kenarından birbirine laf yetiştiren Yasemin ve Birgül'e çevirdim bakışlarımı.
"Bak bir tane daha geliyor."
"Ay bayılacağım şimdi,çağırın şu Hamza abiyi,yardım edin a dostlar!"
Kıkırdamaya başladım sesszice,aşık olsam bende böyle olurdum herhalde Allah'tan değildim var ya rezilliğe de bak,ben sadece,...sadece hasta olmuştum o kadar!O da zamanla gecerdi herhalde.Bizim köyün kör doktoru bilememişti neyim olduğunu,olmadı merkezdeki doktorlara giderdim hepsinin kör olacak hâli yoktu ya!
Kör olan doktorlar değil de ben miydim yoksa?
Birgül benim okul defterlerimden arakladığı kağıda şiir diye yazdığını zannettiği şarlatanlıklarına dur durak demeden devam ediyor bizi de hayattan bezdiriyodu.
"Bakın şiirime vurucu bir darbe daha ekliyorum kızlar."deyip kalemi eline alınca Yasemin eliye kulaklarını kapatmıştı.
"Senin o bıyığını kolye yapıp gerdanıma takarım Hamza!"
"İmdaaatttt!"
Kendi söylediğine kendi bile gülmeye başlayan Birgül Yasemin'in haline bakıp daha da kahkaha atmaya başladı, gülüşleri durmazken Birgül'ün gülerken gözünden bi anda damla damla yaşlar akmaya başladı.Bütün acısını gülerek dalga geçerek atmaya çalışıyordu ama demek ki buraya kadardı.Oturduğum yerden kalkıp Birgül'ün yanına gittiğimde kağıdı tam yırtıp atacakken elini tutup engel oldum.
