Yine berbat bir güne nefretle uyanmıştım. Sinirle kalktım ve yüzümü yıkadım. Evden çıktım. Gözlerim her zamanki gibi kıpkırmızıydı. O aklımdan hiç çıkmadığı gibi yine sessizce ağlamaya başladım. Dünyayla iletişimi kesmiştim sanırınırım. "Ne oldu" diye soranları bırakın çoğu zaman en ifam bir soruya cevap vermeden yürüyordum.
Uzun zamandır bağırıp çağırmadan ağladığım için içimde birikiyordu ve en sonuna kriz geçiriyordum. Bu gün muhtemelen küçük bir kriz daha geçirecektim. Bir merdivene oturdum.
Yanımda benim gibi ağlayan benim yaşlarımda olduğunu tahmın ettiğim bir erkek vardı. Ben biraz uzağa oturmuştum. Onda benim gibi sessizce ağladığını gördüm tabi ona belli etmeden bakmıştım. Ama ben birazdan kriz geçirecektim. Krizim başlamıştı şaçlarımı çekim seslide ağlıyordum. Başka bir yere gitmek için ayaklandım ama onnun ayağına basmıştım. Afallıyıp "b-ben ö-özür dilerim"diyip koşmaya başlamıştım aynı zamanda krizim de devam ediyordu.
Hayat bana gerçekten çok zordu. Kalbime bıçaklar saplanıyordu ve tam geçecekken pıçağı çekiyorlardı ve yara böylece git gide büyüyordu.
Nefesim daralıyor canım yanıyordu. En sonunda yorulup bir duvara yaslandım. Krizin dahada artmıştı. Yanıma o çocuk geldi. Takmadım. "Konuşmak istermisin ?" Dedi. Hayır anlamında kafamı salladım. "Ama benim konuşmaya ihtiyacım var" dedi. Sesi çok kısık çıkmıştı anlaşılan oda benim yaşadıklarıma benzer şeyler yaşamıştı. "Peki" dedim.
Bana elini uzattı bende tutup ayağa kalktım. Biraz yürüdük sonra bir banka oturduk. Konuşmaya başladı "Benim
canımdan çok sevdiğim bir sevğilim vardı. Onunla çok güzel şeyler yaşadık. Beni birgün boş bir alana götürdü sonra-" dedi ve durakladı gözlerinden yavaş yavaş yaşlar dökülüyordu. Sonra titrer bir nefes aldı ve devam etti"Sonra birden karşıma bir adam çıktı ve şöyle dedi;
"AŞKIM bumu senin şu salak" dedi. Ben "Nee" dedim. Bu sefer Ceyda konuştu; "Seni kandırdım.Hem senin gibi birini seveceğimi düşünmüyordun herhalde ha düşüsüyorsanda sana iyi hayalleeeer" dedi orospu Ceyda." Çocuk Ceyda derken dişlerini sıkıyordu. Onu anlamıştım. Çünkü benzerini bende yaşıyordum. Dayanamadım ve sarıldım ilk önce şaşırsada oda kollarını sokarak sarıldı ve " Dinlediyin için teşekkürler bu arada benim adım Kuzey" dedi. "Benim adım da Alev tanıştığıma memnun oldum ayrıca önemli deyil"dedim. Ve anlatma sırası artık bendeydi.
Ilk bölümü inşallah beyenmişsinizdir ilk kitabımı bir nedenden sildim ama bu kitabı sılmeyeceğim herkeze söz veriyorum. :) :) :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Karanlığımın aydınlığı"
ChickLit"Karanlıktı hayatım anlamsızdı yaşamım. Denedim ölmeyi ama başaramadım. Belki şu an yaşıyor olsamda gerçekte yaşayan ölüydüm. Hayalkırıkları ve paramparça kalbim birleşmiş herğün beni öldürüyordu. Dolu gözlerle asık bir yüzle bakardım insanlara. ...
