DO I OWN YOU ?
ඒ ප්‍රශ්නෙට හම්බ උනු උත්තරයෙ කතන්දරය මම ලියන්නම්...අපි කවදද හම්බ උනේ ..මට හරියට දවස මතක නෑ ...(සමා වෙන්න මෙතන අපි කියන්න කවුරුත් නෑ .එහෙම ඉන්නව කියලා හිතන්න මම කැමතියි...)
හුරුපුරුදු ඉස්කෝලෙ නුපුරුදු ඒලෙවල් ජීවිතේට අඩිය තියපු පලවෙනි දවසෙ ම ඒ ඇස් වල හිමිකාරයා ඉරණමෙ අහම්බෙන් කඩා පාත් වෙයි කියල හිතුවේ නෑ ..ඒක එහෙම උනා ...
තාමත් මතකයි ඒ ඇස් දකින මුල් ම මොහොතෙම "එයා හරි ශෝක් පිරිමි ලමයෙක් " කියලා හිතුනා ...
මේක හරි අහම්බකාරක කතාවක්...
ඒ අහඹුවන් වල තිබුනු මිහිරියාව මම තාමත් විඳිනවා ...
දෙවෙනි දවස ....
බස් එකෙ මරන්න යනවා වගේ ඉස්කෝලෙ යද්දි පිටිපස්සෙන් පොල් ගහක් වගේ හිටගෙන ඇගේ ගැවී නොගෑවී ඉදියේ එයා ය කියන්න මම දැනගත්තෙත් අර හැමදාම එයාගේ අතේ තිබුන සිල්වර් වොච් එකෙන් ...
ඒක අහම්බයක් උනේ කොහොමද දන්නවද ...මම යන බස් එකෙ එයා යන්නෑ ...ගිහින් තියෙන්නෙ දෙපාරයි. මේ පලවෙනි වතාව..දෙවෙනි වතාව ......
දෙවෙනි වතාවටත් එයා ඒ විදිහටම මගේ පිටිපස්සෙන් හිටගෙන ඉදියා ..ඒ සතුට විඳින්න බැරි උනේ මගේ ඒකපාර්ශ්වීය ප්‍රේමය කඩන් වැටෙන්න කලින් අපි හම්බ උනේ එතනදි විතරක් නිසා ...එදත් අර සිල්වර් වොච් එකේ වේගෙන් තත්පර කටු කැරකෙනවා මම දැක්කා ..කුණාටුවක් වේගෙන් ඇවිත් ඔයා මගෙන් උදුරගෙන වෙන කා ගාවට ගිහින් ඇරලල තිබුනා...
කාලය ගෙවුනේ සමහර වෙලාවට වේගෙන්. සමහර වෙලාවට හිමින් ...අර ඔයා මම වගේ කෙනෙක් ඉන්නවදවත් කියල නොදන්න කාලෙ මම හිතේ හැටියට දවස තිස්සෙම බලන් ඉදියා ..
මට ඇති වෙනකල් මම බලන් ඉදියා ...
මට තිබුනේ සරල හීන ...මං මේ අහිමි වීම දැනගෙන ඉදි යා..ඉතින් තිබුනෙ සරල හීන..
මට මුලින් ම ඕන උනේ ගව් ගානක් දුර ඉදන් දකින රූපය අඩුම මීටරේ දුරකින් දකින්න..
ඊටපස්සේ මට ඕන උනේ එයාට මාව මතක තියෙන කෙනෙක් කරවන්න ...
මට ඕන උනේ එයාගේ එක බැල්මක්...
අන්තිමට ඕන උනේ එක වචනයක්...
ඒ ඔක්කොම ලැබුන හින්දමද කොහෙද මේ අන්දරේ අවසානයේ මගෙ ඇස්වල කදුලු වල තෙතමනය නොතිබුනේ ....
YOU ARE READING
DO I OWN YOU?
Puisiප්‍රේමයේ ස්වරූප අතර හිමිකමක් නැති අප්‍රකාශිත ඒකපාර්ශ්වීය ප්‍රේමය වෙනුවෙන් සතුටු වන දුක් වන සුවහසක් ප්‍රේමවන්තයන් වෙනුවෙන් ලියමි ... ●●●●●●●
