Evenbeeld part II

Hoofdstuk 2

Het is druk in Fiësta. Zodra ik binnen kom voel ik de energie van de jongeren die door de zaal heen staan. Ik loop de trap af richting de garderobe en moet erop letten dat ik niet onderste boven wordt gelopen door een van de vele mensen die zich een baan wurmen tussen de kassa, garderobe en dansvloer. Ik adem die in en adem uit, hier was ik zo nog niet aan toe. Ik voel de koude rilling over mijn rug lopen en kijk om me heen, want de koude rilling was voorheen een teken van gevaar. Ik kijk rond, maar zie niets en loop verder. Ik geef mijn jas af en wacht op de rest. 

'Aliva!' hoor ik vanaf de bar komen en ik draai me om. Anna staat bij de bar en zwaait naar me. Ik zet mijn masker op en loop naar haar toe. 'Wat leuk je te zien!' en voor ik het door heb knuffelt Anna me. 'Dat is lang geleden! Eindelijk maar toch eens uit die kluizenaarswoning ontsnapt?'. 

Als ik antwoord wil geven hoor ik Max achter me. 'Hallo Anna! Tja, wat moet ik zeggen. We hebben haar een soort van gedwongen en hier is ze.' hij knipoogt naar me en ik kijk hem kwaad aan. Anna begint te lachen en schud met haar haren. 

'Wat zie je er trouwens goed uit! Naar de kapper geweest?' vraagt ze en neemt haar drankje aan van de barman. Ze knipoogt naar de barman en draait zich weer naar me om. Ik moet lachen, want mijn haar is nu een geheim issue waar ik haar niets over kan vertellen. 'Ja, zoiets. Hoe gaat het met je? Ik hoorde dat jij en Tom uit elkaar zijn?'  

Anna haar blik staat even droevig, maar hersteld zich snel. ' Het gaat fan-tas-tisch! Tja, Tom en ik bleken toch niet voor elkaar gemaakt te zijn. Kom mee dansen.'  Voor ik tegengas kan geven trekt ze me de dansvloer op. 

Er draait een of ander nummer dat ik niet ken. Vast een nieuw nummer, maar goed ik ben hier om te doen alsof het allemaal goed met me gaat. Anna begint haar vaste dansroutine en ik ga erin mee. Ik voel hoe de groep mensen om ons heen staan te kijken en langzaam plaats maken voor ons vaste dansje. Ik heb helemaal geen zin om in de belangstelling te staan, maar de muziek laat me ontspannen en sleept me mee. Ik draai een rondje om mijn as en voel hoe mijn spanning zich langzaam losweekt van mijn lichaam. Max en Bo kijken vanaf de verhoging naar ons en ik zie hem lachen. Het lukt me om mijn tong binnen te houden, maar de neiging is er. Ik focus me weer op Anna en ga helemaal in mijn eigen bubbel op. Als het nummer veranderd in een wat ouder nummer van Skrilexx wuif ik naar Anna dat ik even naar de wc moet. Ik loop naar de rand van de zaal en wil naar de wc toe lopen, maar plots word mijn hand vastgehouden door een onbekend iemand. 

Ik kijk hem aan. Een lange donkere jongen met felblauwe ogen. Ik ken hem niet en probeer mijn hand los te trekken. Hij begint te lachen, zijn tanden stralen en ik zie zijn ogen flitsen. Ik slik en kijk om me heen, maar ik zie niemand van Voglia of Steal. Nogmaals probeer ik mijn hand weg te trekken, maar hij heeft me in zijn greep. 

'Het werd tijd dat wij elkaar eens zouden ontmoeten, Aliva. Je gaat me toch niet zeggen dat je je eigen broer niet kent?' 

'Hoe bedoel je? Broer? Laat me los?' ik begin een beetje in paniek te raken.

'Nee, nog niet. Zorg er maar voor dat ik je los laat.' zegt hij en trekt een wenkbrauw uitdagend omhoog. Ik voel de paniek in mij borrelen, want mijn krachten zijn er niet en ook mijn vrienden zijn nergens te bekennen.

'Hoe graag ik dat ook zou willen... Het lijkt me niet verstandig om hier mijn krachten te tonen. Wil je dus zo lief zijn om me los te laten.' zeg ik en hoop dat mijn leugen overtuigend genoeg is.

'Nee, dit bevalt me wel. Je bent niet zoals ik zou verwachten dat je was. Vader spreekt altijd zo hoog over je. Het is dat die verrekte Leah je had afgeschaduwd dat we je niet konden vinden, maar volgens mij is Leah er niet meer. Je weet niet hoeveel plezier ik hier aan beleef.' 

'Hoe -' wil ik zeggen, maar ik voel een brandende steek in mijn hand. Ik schreeuw en probeer mijn hand weg te trekken. Echter laat de jongen me niet los. 

'Verdomme Lucas niet spelen met je zusje. Anders hebben we pa boos.' hoor ik vanuit de schaduw links van me. Ik voel woede in me branden en hoop dat ik ergens diep in me een restje kracht heb ontwikkeld. 

' Jermaih laat me toch even. Ik wil weten of ze inderdaad zoveel kracht heeft als vader vertelde. Tot nu toe zie ik daar nog niets van terug.' zegt de jongen die Lucas heet. Jermaih komt uit de schaduw tevoorschijn en ik schrik van zijn gezicht. Er loopt een litteken over zijn linker wang door naar zijn keel. 'Wat kijk je zusje?' zegt hij.

'Ik weet niet waar jullie het over hebben, maar ik heb geen broers. Ja, behalve Deflo en een aantal zussen.' zeg ik en kijk ze hopelijk onnozel aan.

Jermaih zucht en schud zijn hoofd. 'Er is blijkbaar iets fout gegaan, want je bent toch echt ons kleine zusje.' Hij loopt naar me toe en bekijkt me van dichtbij. Nu denk ik en voel hoe mijn lichaam begint te stralen. Zowel Jermaih als Lucas schrikken en doen een stap naar achteren. Lucas laat me los en dat is het teken dat ik me omdraai en de mensen massa weer in ren. 

Ik kijk om me heen en duw mensen op zij. Ik hoor achter me een hoop gemopper, maar het kan me niet schelen zolang ik maar bij die twee creeps weg kan. Ik ren naar de verhoging waar Max eerder stond, maar hij staat er niet. In plaats van hem staan er een aantal jongens van de middelbare school. Ik kijk snel achter me en zie dat Lucas nadert. Waar Jermaih is geen idee, maar ik weet wel dat ik de rest moet zoeken. Voordat Lucas of Jermaih mij of hun bereikt. Ik loop door en zie Max bij de bar staan. Mijn hand klopt, maar ik negeer het en duw me door de rij mensen heen. Bij Max aangekomen tik ik hem aan, maar als hij zich omdraait wordt alles zwart. Ik voel mezelf ineen zakken en net voor ik de grond raak voel ik twee handen.