"පොලීසිය ළඟ බහිනවෝ..."
තෙරපීගෙනම බසයේ ඉදිරියට පැමිණි මම පොලීසිය අසල බස් නැවතුමෙන් බැස තේ කඩය දෙසට ඇවිද ගියෙමි.උදෑසනින්ම කිරීමට සැලසුම් කර සිටි අයුරින් සිසිල් බීම බෝතලයේ මුදල් ගෙවා යාම සඳහා මම එතුළට ගොඩ වූයෙමි.
"අනේ අයියේ සමා වෙන්න ඊයේ බස් එක එනවා දැක්ක පාර බීම එකේ සල්ලි ගෙවලවත් යන්න බැරි වුණා."
වීදුරු දොරද තල්ලු කරමින් කවුන්ටරය දෙසට යද්දි තේ කඩයෙහි අයිතිකරු මා සමඟින් සිනහ වූයේ පුරුදු පරිදිමය.එසේනම් ඔහුට කේන්ති ගොස් නැත.
"මං මේ සල්ලි ගෙවලා යන්න කියලා."
"මිස්ගේ සල්ලි ඊයෙම අර සර් ගෙව්වා මිස්."
"මොන?අර හැන්ඩ්සම් ලෝයර් මහත්තයද?"
"නැතුව නැතුව."
එවන් දෙයක් මම කිසි ලෙසකින්වත් බලාපොරොත්තු
නොවුණෙමි.තවදුරටත් එහි කල් ගෙවා තේරුමක් නැති වූයෙන් උදේ ආහාරය සඳහා කෙටි කෑමක්ද මිලදී ගෙන බස් රථයක නැග මාරවිල නගරයට පැමිණියෙමි.මාරවිල සිට වෙන්නප්පුව බලා පිටත්ව යාම සඳහා තවත් බස් රථයක් නැගගත යුතුය.ගමන කෙතරම් වෙහෙස වුවද මා තුළ වූයේ තෘප්තිමත් හැගීමකි.කෙතරම් වෙහෙසකර දවසක වුවද මම දවස ගෙවා දැමුවේ ඒ තෘප්තිමත් හැගීමට කිසිදු හානියක් නොවන්නටය.
රූපලාවන්‍යාගාරයට යන විටත් ප්‍රමාද වී තිබුණි.සයුරි ඇතුළු අනිත් පිරිස දවසේ වැඩ කටයුතු ආරම්භ කොට තිබුණි.අප දෙදෙනාත් ඇතුළුව සම්පූර්ණ සේවක සේවිකාවන් ගණන වූයේ හය දෙනෙකි.
පිරිමි ළමුන් දෙදෙනෙක්ද අප අතර විය.
"ඔයාට උදේ මීටින් එක මිස් උනානේ නෙතු...මොකෝ වුණේ."
"ඊයේ උසාවිය ළඟ කඩෙන් බීම එකක් ගත්තා බන්.ඒකේ සල්ලි ගෙවන්න අමතක වුණානේ.ඒක දීලා එන්න ගියා."
"මොකෝ උබට ඔච්චරටම මසක්කන්ද? ආ යකෝ බඩුවක් ගත්තහම සල්ලි ගෙවන්න අමතක වෙන එකෙක් දැක්කමයි."
YOU ARE READING
පෙම් තාලම් || PEM THALAM
Romansa"කොල්ලාගේ ඇස් තිබ්බෙම උබ ළඟ!" "සියුමි අක්කා වගේ ලස්සන කෙල්ලෙක්ව රිජෙක්ට් කරපු කොල්ලෙක් මං වගේ කෙල්ලෙක්ට කැමති වෙයිද බං.පිස්සු කියවන්න එපා." "හරි මට මේක කියපන්කෝ.උබේ හිතේ සිනෙත්ට කැමැත්තක් නැතුව නෙමේනේ." සයුරිගෙන් සැඟවීමට තරම් දේවල් මා සතු නොවුණි.මම...
