"නෙතුලි වැඩ ඇරෙන්නේ කීයටද?මං එනවා එක්කන් යන්න.පොඩි දෙයක් ගැන ඔයා එක්ක කතා කරන්න ඕනා."
දුරකතනයේ එහා පසින් සිතුල් අයියා පවසද්දී මං සයුරි දෙස බැලුවේ කිසිත් සිතා ගත නොහැකිවය. ඔහු දුරකතනයේ සිටියදීම සයුරි දෑස්වලින් ඉගි කර ඇසුවේ කුමක් ද ගැටලුව යන්නය.යටි තොල පෙරලා නොදන්න බව ඉගි කර සිතුල් අයියාට වැඩ අවසන් වන වේලාව පැවසුවෙමි.මා දුරකතන ඇමතුම අවසන් කළේ කල්පනාබරිතවය.
"සිතුල් අයියගේ ටෝන් එක එච්චර ඇල්ලුවේ නෑ බං."
"මොකක් හරි සීන් කෝන් එකක් වෙලා වගේද?"
"මටත් හිතෙන්නේ.
බලමුකෝ බලන්න."
වැඩ අවසන් වනතුරුම මා සිටියේ දෙගිඩියාවෙනි.සිතුල් අයියා මින් පෙර එලෙසින් හැසිරී නැත.
පවසන්නට දෙයක් තිබේනම් ඔහු කල් යල් බලන්නේ නැත.පැවසීමට ඇති දේ එම මොහොතේම පවසන්නේ ය.එබැවින් එහි සිතන්නට දෙයක් මා හට ඉතිරි වී තිබුණි.
සවස හය වන විටත් සිතුල් අයියාගේ මෝටර් රථය රූපලාවන්‍යාගාරය ඉදිරිපිට නතර කර තිබුණි.සයුරි රූපලාවන්‍යාගාරය තුළ සිටියදීම ඇයට සමුදී මම පිටතට පැමිණියෙමි.
"අයියේ මොකක් හරි අවුලක් ද?"
මෝටර් රථය තුළ සිටි සිතුල් අයියා වෙත ජනෙල් කවුළුව තුළින් බරවී මම ඇසුවෙමි.
"නගින්න නෙතුලි යන ගමන් අපි කතා කරමු."
වෙන්නප්පුව නගරය පසුවන තුරුම මෝටර් රථය තුළ වූයේ නිහඬ බවකි.ඔහුගේ මේ වෙනස මා හට දරාගැනීමට නොහැකි තරමය.
වයිබ්‍රේට් දමා තිබූ දුරකතනය දෙදෙරන්නට ගත් මොහොතේ මා ගැස්සී ගියේ ය. ඇමතුම සිනෙත්ගේ නමින් දිස්වද්දී එය සිතුල් අයියාගෙන් සැගවීමට අත් බෑගය තුළට ඔබා ගතිමි.
"කාගෙන් ද කෝල් එක?"
"මේ...සයු...රිගෙන් අයියේ."
YOU ARE READING
පෙම් තාලම් || PEM THALAM
Romance"කොල්ලාගේ ඇස් තිබ්බෙම උබ ළඟ!" "සියුමි අක්කා වගේ ලස්සන කෙල්ලෙක්ව රිජෙක්ට් කරපු කොල්ලෙක් මං වගේ කෙල්ලෙක්ට කැමති වෙයිද බං.පිස්සු කියවන්න එපා." "හරි මට මේක කියපන්කෝ.උබේ හිතේ සිනෙත්ට කැමැත්තක් නැතුව නෙමේනේ." සයුරිගෙන් සැඟවීමට තරම් දේවල් මා සතු නොවුණි.මම...
