MMDXVI

4. Rolling with big boys.

Montreal, 8 Μαΐου, 5:02 π.μ

Απ'όλα όσα έχω περάσει στη ζωή μου ποτέ δεν περίμενα πως ένα βλέμμα θα με φόβιζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Με κοιτούσε θυμωμένα, πολύ θυμωμένα. Δεν έχω ιδέα τι έχω κάνει.
«Arabella, δε θα το ξαναπώ». Γρύλισε για άλλη μια φορά. «Έλα εδώ».
«Όχι..» ψιθύρισα κουνώντας αρνητικά το κεφάλι μου. Είναι πολύ θυμωμένος για να τον πλησιάσω. Και για να πω την αλήθεια τον φοβάμαι. Με γοργά βήματα προσπάθησα να περάσω από δίπλα του και να κλειδωθώ στο δωμάτιο μου μα όταν με έπιασε και με κόλλησε στον τοίχο κατάλαβα πως απέτυχα παταγωδώς.
«Γιατί..» ψιθύρισε «Γιατί δεν ακούς γαμώτο;» Με πλησίασε επικίνδυνα. Τα χείλη του ήταν μια αναπνοή μακριά από τα δικά του. Είναι όμορφος. Πολύ όμορφος. Πέρασε το δεξί του χέρι από την αντίστοιχη αριστερή μεριά του κεφαλιού μου ενώ με το άλλο ξεκίνησε να μου χαϊδεύει το μάγουλο. «Θέλω να με ακούς..» μουρμούρισε ακριβώς πάνω στα χείλια μου. Θέλω τόσο πολύ να με φιλήσει. Λίγο πριν ενώσει τα χείλη του με τα δικά μου ένας δυνατό τράνταγμα πόρτας με ξύπνησε. Πετάχτηκα από το κρεβάτι μου και αμέσως κοίταξα την ώρα η οποία ήταν 5 το πρωί. Ο Justin προφανώς μόλις γύρισε. Μου είπε πως θα βγει με τα παιδιά και πως μπορεί να αργήσει. Έπεσα ξανά με δύναμη στο μαξιλάρι μου και από μέσα μου έβρισα θεούς και δαίμονες που ξύπνησα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ονειρεύομαι τον Justin δυστυχώς. Οι φορές που έχει εισβάλλει στα όνειρα μου είναι αρκετές. Ίσως να αισθάνομαι κάτι για αυτόν. Εντάξει όχι ίσως, αισθάνομαι. Είναι πραγματικά πανέμορφος και τόσο αυταρχικός που μπορεί να με εκνευρίζει απίστευτα και να μαλώνουμε αρκετές φορές αλλά είναι ωραίο να τον βλέπεις έτσι. Του πάει να είναι κυρίαρχος. Θέλει να έχει τον έλεγχο στα πάντα ακόμα και σε μένα σε όλους τους τομείς. Δεν είναι από τους ανθρώπους που δέχονται όχι και-Arabella νομίζω πως ήρθε η ώρα να κατέβεις λίγο από το ροζ συννεφάκι σου. Έτσι; Ναι, το ξέρω πως δεν έχω ελπίδες. Μα το ηλίθιο υποσυνείδητο μου δεν χάνει ευκαιρίες να μου το υπενθυμίζει. Γρύλισα εκνευρισμένη και έκλεισα ξανά τα μάτια μου παρακαλώντας να με αφήσει για μια φορά να κοιμηθώ ήσυχη.

«Καλημέρα». Μουρμούρισε καθώς μπήκε στην κουζίνα και με βρήκε να κάθομαι στον πάγκο ξεφυλλίζοντας ένα χαζό περιοδικό. Είχα ξυπνήσει πρώτη όπως κάθε φορά και εκείνος συνήθως όταν γυρνάει από τις βραδινές εξόδους και μάλιστα το πρωί δεν ξυπνάει και ιδιαίτερα νωρίς.