MMDXVI

9. The zone

Montreal, 28 Φεβρουάριου, 12:03 π.μ


Λατρεύω να περνάω χρόνο με τα παιδιά. Με κάνει να ξεχνιέμαι, να ξεχνάω τον Justin. O Dom ξεκλείδωσε την πόρτα και αφού πέρασα πρώτη ακολούθησε και εκείνος.
«Πως πέρασες;» ρώτησε αφήνοντας τα κλειδιά στο έπιπλο δίπλα από την πόρτα.
Χαμογέλασα. «Όμορφα. Τα παιδιά έχουν πολύ πλάκα. Είσαι τυχερός που είναι στο πλευρό σου.»
Χαμογέλασε και με πλησίασε. Τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και με έφερε κοντά του. Τον κοίταξα. Είναι όμορφος. Πολύ όμορφος. Όμως δεν έχω ιδέα τι κάνω μαζί του. Ίσως προσπαθώ να αναπληρώσω το κενό που μου άφησε ο Justin. Μου λείπει τόσο πολύ αλλά απ' ότι πληροφορούμε από τα παιδιά περνάει πολύ καλά. Ίσως αν δεν είχα τα οποιαδήποτε συναισθήματα για αυτόν να αδιαφορούσα τελείως για το που είναι και τι κάνει. Αλλά δυστυχώς όπως σε κάθε ιστορία από τις τόσες που ακούτε το κορίτσι ερωτεύεται το αγόρι. Μόνο που στις άλλες υπάρχει ανταπόκριση και καταλήγουν να ζουν τον έρωτα τους.
«Θα κοιμηθούμε μαζί σήμερα;» η σιγανή φωνή του με έβγαλε από τις ροζ σκέψεις μου.
Κατεύνασα κάνοντας τον να χαμογελάσει. Με φίλησε στο μέτωπο και έπειτα με ελευθέρωσε από τη λαβή του.

«Και γιατί δεν την συμπάθησες;»
«Δεν ξέρω. Μου βγάζει μια κακία που δεν μπορώ να περιγράψω.»
Γέλασε. «Έλα τώρα ρε Arabella. Είναι δυνατόν;»
«Ναι σου λέω.» απάντησα για άλλη μια φορά κάνοντας τον να γελάει ασταμάτητα. «Εγώ σου λέω πως δεν κάνει αυτή για τον Josh. Σοβαρά πρέπει να του βρούμε μια κοπέλα που να πατάει στη γη και να έχει το μυαλό στο κεφάλι της.
«Και ποια νομίζεις πως θα ήτ....»
Ο χαρακτηριστικός ήχος μηνύματος από το τηλέφωνο του Dom ήχησε διακόπτοντας τον. Κοίταξα το ρολόι τοίχου και έπειτα εκείνον.
«Ποιος μπορεί να σε θυμήθηκε στις δυο παρά τη νύχτα;»
Ανασήκωσε τους ώμους του. «Ιδέα δεν έχω.»
Άρπαξε το κινητό του από το κομοδίνο και έπειτα ένα μειδίαμα εμφανίστηκε στα χείλη του.
«Τι είναι;»
«Έχω μήνυμα στο iMessage από τον Justin.»
Στο άκουσμα του ονόματος του ένιωσα μια μελαγχολία να με κατακλύζει. Παρόλα αυτά προσπάθησα να φανώ όσο πιο αδιάφορη μπορούσα.
«Μπα σε θυμήθηκε;»
«Η αλήθεια είναι πως έχει χαθεί τον τελευταίο καιρό. Τηλεφωνεί όποτε θυμάται και τις περισσότερες φορές ρωτάει μόνο αν χρειαζόμαστε κάτι, λεφτά ή το οτιδήποτε και μετά το κλείνει. Δεν ξέρω τι παίζεται εκεί...» Άρα ούτε και μαζί μιλάνε συχνά. Καλοπερνάει φαίνεται στο Vancouver και δεν έχει χρόνο για τα λάθη του Montreal.
«Έλα να δούμε τι έστειλε ο χαζός.» μουρμούρισε χαμογελώντας και άνοιξε τα χέρια του καθώς εγώ χώθηκα στην αγκαλιά του.
Άνοιξε τα μηνύματα του και πήγε στο πρώτο. Άνοιξε τα μηνύματα με τον Justin και είδε πως δεν έστειλε ένα γραπτό μήνυμα αλλά ένα βίντεο. Τον άκουσα να στραβοκαταπίνει.
«Τι στο διάολο κάνεις Justin;» μουρμούρισε αλλά όχι τόσο σιγά ώστε να μην τον ακούσω.
Πάτησε το βίντεο και έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα ξεκίνησε η αναπαραγωγή του. Έδειχνε τον Justin προφανώς κάπου καθισμένο με μια καστανομάλλα κοπέλα του στα πόδια του.