ARACI

14."ÖZÜR"

#HİKAYEDE GEÇEN KURUM KURULUŞLAR VE KİŞİLER TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR#

İyi okumalar değerli okurlar...

____________<3

Kulaklarıma bir ses geliyordu. gümbür gümbür bir ses biri alacaklı gibi kapıyı çalıyordu. karanlıkta neyin nerede olduğunu bilmezken, elim yastığımın yanındaki telefonuma gitti telefonun flaşını açıp yatağın başındaki hırkamı üzerime geçirdim.

Tek ben mi duyuyordum bu kapıyı bir hışımla yerinden fırlayıp ferhat'a bile bakmadan odadan çıktım 4 katlı evde bir allahın kulu şu kapıyı duymaz mı? merdivenlerden söylene söylene inerken nihayet kapıyı varmıştım.

Kargocuyu bekleyebilirdim Eda belki bir sipariş vermiş olabilirdi saati kaç olduğunu bilmiyordum. Ya da herhangi bir misafirde olabilirdi,
ama kapıyı açar açmaz karşımda Serkan ve atlası görmeyi beklemiyordum.
"Serkan bey? Atlas?" Dedim sorarca. Atlas bana cevap bile vermedin içeriye daldı "neler oluyor?" Muhattabım koşarak giden Atlas değil karşımdaki Serkandı. Bana gülümseyerek bakıyordu.
"Nedir bu baskınınız öğrenebilir miyim savcı bey?" serkan'ın arkasına baktığımda 3 tane daha polis arabasının olduğunu gördüm, bugün ifademi alan Tolgada vardı içlerinde. Ve birkaç kişi daha.

"Maral hanım size çok teşekkür ederiz sizin sayenizde buradayız" beynimi kullanamadığımdan değil uykumdan yeni uyandığımdan anlayamıyordum "Ne? nasıl yani?"
"Ferhat beyin masasının altına yapıştırdın böcek bu gece bir şeyler yakaladı sizin sayenizde?" Bir dakika ne böceği!?

Bugün hastanede elime sıkıştırdıgı böceği Ben Ferhat'ın masasının altına koymuş ve onu yakalamışmıydım? Ne çabuk? Hangi ara?

Arkamı dönmem ile gözlerimin gördüğü görüntüyü beynine yansıtmam bir oldum. Karşımda Ferhatın elleri kelepçeli başı dik o her zamanki sert çehresiyle karşıya baktığını Atlasın iss onu kolundan tutarak çekiştirdiğini görmüştüm.
Tam kapıdan çıkacakken önlerini kestim. Ferhat'ın önündeydim,
"Çok teşekkür ederim abla biliyordum benim tarafımda olduğunu"
Gözlerim hemen atlası buldu,
"Ben taraf tutmuyorum!" dedim hışımla. Ferhat kesinlikle bana bakmıyordu.

" Ferhat "dedim yüzümü ona çevirip ama yine bakmıyordu.
"Ben bunun içeri attıktan sonra sen ilk olarak boşanacaksın"
Kaşlarımı çatılmasına Ferhatta tuttuğum bakışlarım izin vermiyordu.
"Babam, babam iyi mi?" Yersiz sorumu anlamazlıktan geldiklerinde beni iki kolumdan tutup kenara çeken biri vardı.

Savcı Serkan bey.

Çırpınarak ondan kurtulmaya çalıştım.
"Ferhat!" Diye bağırdım. Ferhat arabanın kapısında durdu. Bende çevik bir hamle ile serkandan kurtuldum ve koşar adım yanına ilerledim.

Normalde gözlerini bir saniye bile benden ayırmayan adam, şimdi yüzüme bakmıyordu.

"Bana bak Ferhat, bana bak." Ellerini yüzüne koyup bana bakmasını sağladım. O koyu yeşil gözlerinde daha önce hiç görmediğim bir şey gördüm.

Hayal kırıklığı.

Atlas bir adım geri çıktı.
"Özür dilerim böyle olsun istememiştim?" Gerçekten böyle olsun istemiyor muydum?
"Sende." Dedi kalın sesi.
"Sende bana, tam güveneceğim birisi var mı derken kimseye güvenilmemesi gerektiğini öğrettin doktor. Eyvallah." Diyerek kendisi arabanın kapısını açtı ve içeri girdi. Kapı kapanınca cama vurmaya başladım.