Ayın Gölgesine Sığınmak

Yara almış kelebek

Kelebeğin ömrü kanatları kırılınca sona erer.

🦋

Değer verdiğim ne vardı da bu kadar başıma yıkıldı. Kaybedecek Bir şeyim yoktu ki. Hep başa ailemi koymuştum. Değer verdiğimden değildi bu tek seçeneğim onlar olduğu içindi. Doğdum annemin sıcaklığına sarıldı küçücük bedenim.
Büyüdüm annemle babamın kavgaları arasında sıkışıp kaldım. Büyüdüm arkadaşlar edindim hiç birine tutunamadım.Büyüdüm aşık oldum sevdim. Sesizce belkide sorun buydu. Kafamın içinde aileyi o kadar önde tutmuştum ki bir başka şey kafamda oturmuyordu.

Çok mu ciddiye almıştım ben bu hayatı? belkide. Hani yenilmezdik çocukken.

Soğuktu kaldırım taşı ısıtmıyor bir anne'nin sıcaklığı sarsın istiyordum bedenimi. Güneş doğana  kadar öğrendiğim bir şey olmuştu kaldırım taşları ısıtmıyor o gece üşüdüm bir daha ısınmamak üzere.

Evin kapısının açılma sesi geldi kulağıma bir kaç adım sonra önümde İclal belirdi beyaz gömlek lacivert etek. Üzerindeki kalın montunu sarılarak duruyordu. Okula gidecekti. Göz altına ne kadar kapatıcı ile kapatmış olsada tüm gece uyumayıp ağladığı belli oluyordu.

"Üşüyeceksin içeri gir." Omuzlarımı indirip kaldırdım."Battaniyem var."
Bir kaç saat önce Berfu ablam getirmişti omuzlarıma battaniyeyi bırakıp gitmişti. "Eve gir yinede ısın."

"Evde soğuk." Soğukluğun ne olduğunu bildiği için bir şey demedi. "Yarın o okuldan kaçamazsın ona göre."
"Çokta umrumda."  Gerçekten de değildi. "Ara beni bir şey olursa."  "Hıhı." Dedim onaylar casına. 

Yinede ayağa kalktım eve girdim. Odama girdim gece pencereyi açık unutmadan dolayı odam buz gibiydi pencereyi kapatıp yatağımın üzerinde kalan çantadan telefonu çıkardım. herhan gibi bir bildirim yoktu. "Güzel bu günü de bom boş yaşarız ne olacak ki."

Uygulamaya girmemle ekranda bildirimlerin düşmesi bir oldu. "İyi en azından birileri için hala vardım hiç bilmediğim tanımadığım birileri için."

Bu uygulama bir Blog sayfası gibi bir şeydi herkes kendi kafasındaydı. Kısa yazılar yazar paylaşırdı. Kimileri sayfalarla kimileri tek bir cümle ile anlatırdı. Her türlü anlıyorsunuz karşıdakinin derdini.

"Tek rotam gözlerinde yıldızları taşıyan seni takip etmek."

En son yayınladığım gönderilerden. Biri çok beğeni almıştı bir kaçta yorum.

#"kesin birisine aşık."
#Bu özlü sözleri nereden buluyorsunuz?"
#daha fazla göderi paylaşmalısın bizle."

Aklıma gelen tek bir kişi vardı bu yazıyı yazarken ve diğer tüm gönderilerimde. Araf onu tanımak isterdim gerçekten tanıma kendi çabalarımla değil onun bana anlattıkları ile.

Bi kaç saattir yaptığım başkalarının gönderilerini okumak ve onlarla konuşarak geçmişti telefonu yatağa bıraktım aynada ki kendimi fark ettim o an göz kalemim akmıştı geceden kalma kıyafetlerimle kötü gözüküyordum. Duş almam gerekiyordu ama bedenimde ki yorgunluk, uykusuzluk daha ağır bastı.

Kalkmak için illa düşmek mi gerekiyordu? Eğer öyleyse dibi görmek istemiyordum. Belki Bir itiraf niteliğindeydi bu söylediğim korkuyordum. Korkmadığma inanırdım taki evde saatlerimi geçirene kadar son iki saatimi mutfakta geçirmiştim. Bitki çayı içmiştim ama papatya iyi bir tercih olmadı hissizleşen bedenim dahada mayışmıştı.

Uyanınca zorlukla duş almıştım. Sıcak su yinede iyi gelmişti. Ne kadar duş almış olsamda akan göz kalemi silik durduğu için hiç uyumamışım gibi duruyordu yinede uğraşmamak adına temizlememiş mutfağa gelmiştim ıslak saçlarım şimdi kendiliğinden kırumuştu.