Μια αγκαλιά είναι αρκετή για να νιώσω ότι ακούστηκα, ότι κάποιος με κατάλαβε. Δεν χρειάζομαι αναγκαστικά λέξεις για να νιώσω αυτή την αίσθηση. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι θέλουν να ακούν λέξεις, και αυτό είναι απόλυτα λογικό.
Εγώ όμως, παρόλο που αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να ακούω και εγώ λέξεις ή να γίνεται κάποια συζήτηση μαζί μου, δεν απαιτώ μεγάλες δηλώσεις ή μακροσκελείς συζητήσεις. Ακόμα και λίγες, απλές λέξεις μου είναι αρκετές. Δεν ασκώ πίεση, ούτε ζητάω κάτι μεγάλο.
Ίσως αυτή η στάση μου να προέρχεται από το γεγονός ότι εγώ η ίδια δυσκολεύομαι να προσφέρω πολλές λέξεις όταν θέλω να βοηθήσω κάποιον. Προσπαθώ να λέω μόνο ό,τι είναι κατάλληλο για τη στιγμή, και μερικές φορές αυτό είναι λίγο. Δεν είναι ότι δεν θέλω να πω περισσότερα· απλά, νιώθω ότι δεν μπορώ να το κάνω με τον τρόπο που θα ήθελα. Και επειδή δεν μπορώ, φοβάμαι ότι το αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό.
Για αυτό προσπαθώ να είμαι πιο μαλακή απέναντι στον εαυτό μου, αλλά και στους άλλους. Δεν μπορώ να είμαι συνέχεια σκληρή με τον εαυτό μου, ακόμα και για πράγματα όπως αυτά.
YOU ARE READING
What comes around, goes around like a hoola hoop
Short StoryFor any existing contest that has to do with things like those I'll be writing inside this book.
