Ben çok küçüğüm{TÖRE}

31.bölüm

Konağa geldiğimiz zaman hemen çocuklarımın yanına gidip hasret giderdim bir gün bile bana bir yıl geliyordu çocukları yataklarına yatırıp bende yatağıma uzandım baranın bana yaptıkları aklımdan çıkmıyordu sabah yüzüne bakarken ne kadar utansamda mükemmel bir geceydi ilk defa birisi beni düşünüp özel hissettirmişti ama bir yaş yaşlanma düşüncesi berbat havlumu hazırlayıp banyoya girdim çıktığım zaman baran yatakta oturuyordu

"Zerda hazırlan seninle birşey konuşmam lazım"

"Söyle dinliyorum"

"Önce giyin"

Dolabımı açıp hazırlanmaya başladım baran gelip elimi tuttu

"Zerda babanı hastaneye kaldırmışlar gece"

"Ne durumu nasıl"

"Hayati durumu ciddiymiş"

"Ona birşey olamaz lütfen beni babama götür"

İşte bu sefer gözyaşlarımı tutmam çok saçma olurdu güçlü olmak ne kadar zordu böyle

Hastaneye geldiğimizde hemen üst kata yoğun bakıma çıktık anneme sarıldım

"Anne babam nasıl"

"Makinaya bağlı doktorlar herşeye hazırlanın dedi"

BARAN

Zerdanın ayakta zor durduğu çok belliydi  gidip kolundan tutup koltuğa oturtttum

"Baran ona birşey olmasın ben ne yaparım"

"Ona birşey olmayacak  ben her zaman senin yanındayım ama senin güçlü durman lazım"

"Duramıyorum çok korkuyorum"

Zerdanın Diyarbakır'dan abisi akrabaları Hep hastaneye gelmişlerdi zerda birden yerinden kalkıp abisinin yanına koştu

"Abiii babam"

"Güzel kardeşim benim olacakların önüne geçilmez biliyorsun"

"Abi ona birşey olursa biz ne yaparız anam ne yapar"

"Biz varız kardeşim burda biz birbirimize yeteriz"

"Abi herşeye rağmen onu kaybetmeyi göze alamıyorum

"Benim meleğim ona birşey olmicak hem bak sana selimi getirdim"

Zerda gözyaşlarını silip selimin boynuna sarıldı

ZERDA

Selim beni kendinden uzaklaştırıp gözyaşlarımı sildi

"Benim prensesim bana bir söz vermişti küçükken hatırlıyorsun değil mi"

"Evet hatırlıyorum ama bu aynı değil selim babam içerde can çekişiyor"

"Biliyorum ama bak sen güçlü olmazsan annen ve zenan ne yapsın"

"Haklısın"

"Hadi gel bir elini yüzünü yıkamaya gidelim"

Başımı sallamakla yetindim selim benim koluma girip lavoboya kadar götürdü

"Burada bekliyorum"

Elimi yüzümü yıkayıp aynaya baktım dağılmıştım ama kardeşim ve anam için benim ayakta durmam gerekiyordu

Kapıyı açınca selim beni bekliyordu tekrardan yukarı çıktığımız zaman baranın bakışlarını üstümde hissediyordum aldırış etmeden selimin yanına oturdum

"Biliyorum çok zor ama yapma böyle meleğim o gözyaşlarını akıtma"

"Güçlü kız olmaktan her zaman ben destek olmaktan yoruldum bu sefer kaldıramıyorum"

"Biliyorum meleğim"

Baran yanıma yaklaşıp elimi tuttu

"Biz birlikte olduğumuz zaman güçlü olacağız bunuda atlatacağız sevgilim şimdi hadi gel birşeyler ye"

"İstemiyorum"

"Böyle yapma zerda kendini bırakma evde iki tane seni bekleyen bebeklerin var"

Haklıydı yavaşça yerimden kaktım baranın elini tuttum

Baranın bana getirdiği tostun yarısını zorla yemiştim

"Tamam hadi gel biraz hava alalım sonra yukarı çıkarız"

Bankalara oturduğumuz zaman kafamı baranın omzuna koydum ve elini sıkıca tuttum

"Hiç bir zaman bana iyi bir baba olamadı her zaman şiddet gördüm okula göndermedi okula gitmek istediğimi söylediğim için beni odama kapattı kız milleti okur mu diye bir daha dayak yedim beni seninle evlenmem için zorladı dövdü annemi her gün dövüyordu abimi evden kovup diyarbakır'a kaçmasına sebep oldu en küçük kardeşime bebek bile almıyordu istediği zaman odasına kapatıyordu  düşünüyorum ama hiç güzel iyi bir anımız yok ama ben yinede onu çok seviyorum o benim babam canım herşeyim ona birşey olursa gerçekten yaşayamam"

"Lütfen ağlama zerda hadi yukarı çıkalım"

Merdivenlerden çıktığımız zaman doktor babamın odasından çıkıyordu baranın elini bırakıp hızla oraya ilerledim

"Üzgünüm hastayı kurtaramadık"