Ben çok küçüğüm{TÖRE}

20.BÖLÜM PART2

Bu üç gün içinde baranı hiç görmedim beni neden buraya getirdi onu da anlamadım gece geç saatte içkili geliyor uyuyor sabah benden önce kalkıp gidiyor ama neyse ki bu evde bana karışan kimse yoktu kızımla vakit geçiriyorduk onun ilk adımlarını gören ben olmuştum annelik duygusu bambaşka ne kadar zorla olan evliliği devam etirmek zorunda olsak da bana böyle bir mucize verdiği için Allah'a şükrediyorum

Kahvaltımı yapıp kızımla bahçeye oynamaya çıktık artık kendisi tek başına biraz yürüyebiliyordu

"Baba gel"

Zeyna başka yöne ilerleyince bende arkasından gittim baran kucağına alıp sarıldı

"Özledin mi baba'yı sen"

"Zerda hadi hazırlan konağa dönüyoruz"

"Neden bir gün daha kalsak olmaz mı"

"Bugün misafirimiz var istiyorsan gece geri döneriz"

"Tamam o zaman yanıma sadece zeynanın ihtiyaçlarını alıyorum"

"Çabuk ol"

Yukarı çıkıp zeynanın çantasını hazırladım aşağı inip kapının yanına koydum

"Baran kim gelecek söylesene ona göre üstümü giyeceğim"

"Melek ve fırat gelecek"

O kızın konakta ne işi vardı ki artık biri bana birşeyler anlatsa güzel olacak. Yukarı çıkıp belki baranla bir yere gideriz diye getirdiğim giysileri çıkardım dizime kadar olan kalem siyah elbiseyi giydim bunu bana baran almıştı saçlarımı açık bırakıp taradım aşağı indim

"Bu ne hal zerda git üstünü değiştir"

"Ama bunu sen bana aldın ve uzun zaten koluda kapalı"

"Bir daha üstünde görürsem"

"Tamam giymicem"

Konağa gittiğimiz zaman misafirler gelmişti hepsine hoşgeldin deyip meleği süzdüm

"Sen zeynayı yatağına yatır"

Başımıla onaylayıp yukarı çıktım yeşil gözleri beyaz teni vardı güzel kadındı

Zeynanın üstünü değiştirip karnını doyurdum aşağı indiğim zaman herkes sofraya oturmuştu

"Buda bizim işe yaramayan gelin"

Zehra Hanımı duymamazlıktan gelerek yerime oturdum

"Haftaya bizde Diyarbakır'a amcam gile gideceğiz baran sizde gelin"

"Şirkette işlerim var fırat olmaz"

"Günü birlik gidip geleceğiz işte"

"Hangi gün"

"Cuma"

"Baranın kulağına eğilip baran zeynanın doğum günü var "

Baran başıyla onaylayıp yemeğine döndü zehra hanımla melekle konuşuyordu

"Duyduğuma göre berdel zoruyla evlenmişsiniz zerda"

"Evet abim kız kaçırınca berdel yapılmak zorunda oldu"

"Bende aşk sanmıştım bu yaşta evlilik birde çocuğun olunca zor olmalı birde kız çocuğu üstüne kuma "
Alayla bana bakıyordu

Baran sinirle meleğe baktı

"Aşk denen bir şey yok melek bunu anlamadın mı biz zorunda kaldık ve evlendik aynı sizin gibi"

Niye bu kadar beni istemediğini söylüyor ki