Ben çok küçüğüm{TÖRE}

9.bölüm

Evde kimse benim yüzüme bile bakmıyordu hatta dün eve bir kız getirmişlerdi kız onsekiz yaşında adı meryem kızı getirme amaçları belli bu kızı baranın yatağına sokup eve gelin olarak bırakacaklardı ve baran bu durumdan memnun gibi gözüküyordu ve ben sesimi çıkaramıyordum herzaman ki gibi kız çok dikkat çekici giyiniyordu barana da hak vermiyor değildim

"Hanımım yemek hazır"

"Geliyorum asya"

Bu kız ne hakla benim yerime oturuyordu

"Orası benim yerim kalkarmısın"

"Hanımım bana senin yerin artık burası dedi"

Sinirle mutfağa indim

"Asya benim tabağımı buraya veririmisin"

"Hanımım siz burada yiyemezsiniz"

"Asya çok acım ve bekleyemem onların inmesini"

"Peki hanımım"

Yemeğimi yiyip odama çıktım ne zamana kadar böyle devam edecekti bilmiyorum ya kızım için dayanacaktım yada o buraya hiç gelmeden ikimizi bu hayattan kurtaracaktım ben buraya alışamamıştım olmuyordu artık katlanamıyordum geceliğimi giyip yatağıma geçtim ve o gelmeden uyumaya çalıştım.
Sabah kalktığım zaman zaman baran uyuyordu bugün beni alışverişe götürmesini isteyecektim hiç kıyafetim üzerime olmuyordu hemen kalkıp dizimde olan eteği giydim bu dilanındı ama ben beğendiğim için vermişti bana üzerinede kapri kol t-shört geçirdim çok dar olmuştu ve rahatsız ediyordu artık kıyafetler beni biraz makyaj yapıp saçlarımı açık bırakmaya karar verdim

"Günaydın "

"Günaydın baran bende senden birşey isteyecektim"

"Neden giyindin"

"Bugün alışveriş yapmam lazım şu kıyafetlerime bak olmuyor "

"Tamam dilana söyle beraber gidin"

"Ama ben beraber gidelim mi diyecektim"

"Tamam ama sonra seni annene bırakırım işlerim var sonra alırım"

Annemi uzun zamandır görmemiştim çok iyi olmuştu bu haber baranla kahvaltıya indiğimiz zaman yerime oturdum orası benim yerimdi kimse kusura bakmasın
Zehra hanım bana bakıp

"Kalk orası meryemin yeri"

"Hayır burası benim yerim kocamın yanı"

"Erkek bile doğurmayı beceremedin bide utanmadan konuşuyormusun sen bide utanmadan cevap veriyorsun elimde kalmadan kalk"

Oradan kalkıp masanın son yerine oturdum baran bana tabak hazırlayıp uzattı

"Bu bitecek "

Canım yemek istemiyordu sadece tabağımla oynamaya başladım

"Tamam hadi kalk birşeyler alırım dışarda"

"Nereye oğlum"

"Ana zerdanın birkaç birşeye ihtiyacı var onları alacağız akşam geç geliriz"

"Meryem'de gelsin sizinle yazık kızın buraya uygun kıyafeti yok"

"Başka zaman ana karımla çıkacağız"

"Şuna karım demeye utanmıyorsun değil mi sana erkek evlat veremiyor bile"

"Ana nolursa olsun değişmez kuma gelsin yada gelmesin nolursa olsun o benim karım ben kabul ettim sende et artık"

Baran sıkıca elimi kavrayıp beni arabanın içine attı direksiyonu öyle sert tutuyordu ki korkuyordum

"Özür dilerim sana erkek çocuğu veremediğim için"