Ben çok küçüğüm{TÖRE}

KORKUYORUM!!

Masalar kurulmuş bütün herkes gelmişti halay çekenler eğlenelenlerle doluydu etraf bir ağa evleniyordu herşey kusursursuz olmak zorundaydı rojda ve abi'm çok mutlu şekilde etrafa bakıyor gülücükler saçıyordu sanki kendi bacısını zorla evlendirmiyor gibiydi bizim burda bir adet vardı düğünde damat ve gelin çıkar karşılıklı oynardı abim rojdayı kaldırmıştı okadar çok mutluydulardı ki  bunları düşünürken baran yanıma geldi sıra bizdeydi ağa olarak geleneği yerine getirerek geleneksel oynu oynamak için beni kaldırdı ben baranın etrafında oynarken dışardan bizi görenler çok yakıştılar yada benim arkamdan nekadar şanslı kaptı baran ağayı bile diyenler vardı ama ben öyle düşünmüyordum ben daha onyedi yanındaydım evlenmek istemiyordum ki oyun bitince Baran beni masama oturtdu ve kendi masası ağların yanına gitti yanıma gelen kızla sohbet ediyordum baranın kuzeniymiş adı dilan aslında sevmiştim en azından burda tek başıma kendimi yemekten iyiydi.

"biliyorum şuan çok üzülüyorsun ama zamanla alışacaksın şöyle düşün ya seni ipsiz seni döven sana bakmayan birine verselerdi şuan haline şükret baran abim çok iyidir ben sev aşık ol demiyorum sana bunu isteyemem ama sadece alışmayı dene "

ona dinliyince hak verdim zaten hiçbir zaman aşık olmama izin vermiceklerdi ama bu kadar erken olmasınada gerek yoktu en azından biraz büyümemi bekleselerdi.

" haklısın onu sevemem ama alışmaya çalışırım "

zorla gülümsedim sonra babam beni çağırdı anlamıştım noldunu çok korkuyordum oturdum ve abim arkasında silahla beni beklemeye başladı yanlış birşeyler söylememden korkuyorlardı burda berdel evliliklerin nikahları ayrı olur deftere baktığım zaman baran çoktan imza atmıştı abim

"hadi bacım zorlaştırma atta imzayı bitsin"dedi

nekadar kolay söylüyordu ben imzayı atınca abim neşeye

"hadi hayırlı olsun "

dedi çıktı ben oturup ağlarken annem içeri girdi

" seninde onlarında canını düşünmek zorundayım kızım"

sinirlenmiştim

"bukadar kolay mı annem değilmisin sen benim nasıl engel olmazsın neden hiç bir şey söylemedin"

annem ağlamaya başladı "

"Tabi ananım seni ben doğurdum ama abinide ben doğurdum onuda düşünmek zorundayım alınacak can benim olsa alsınlar benim canımın ne değeri var ama ya bilalim ya rojda onlar nolacak bu mümkün değil artık kızım alışacaksın"

Artık benim bir ailem olmadığını anlamıştım bu hayatta bu yaşta tek başıma kalmıştım

"sende ana olduğunda beni anlarsın "

odaya babam gelince korkmuştum babam üstüme yürüyüp

"ağlamayı kes şimdi baran ağa gelecek seni böyle görmesin toparlan sen evli bir kadınsın artık "

kendime engel olamıyordum gözümden akan yaşları durdurmuyordum

"baba bak imzayı attım nolur beni evimeze götür bırakma kıyma bana"

babamın bana attığı tokatla nasıl yanlış birşey yapmıştım anladım

"sen artık hanımağasın kocanı memnun edeceksin ve biradaha ağlamayacaksın "

kapıyı çarpıp çıktı
BARAN
Ben yukarı eski odama çıkmış kendimi toparlamaya çalışırken kapı açıldı ve içeri rojda girdi

"ben gidiyorum"

Ona çok sinirliydim ama kıyamıyordum da

" gittiğin yerde yüzün gülsün sakın kendini ezdirme bak "

kalkıp bana sarıldı

"ben çok özürdilerim biliyorum nekadar özür dilesem ayağına kapansam boş ama sen beni sevdiğim adamla kavuştırdun Allah senden razı olsun ağam"

Dayanamayıp daha çok sarıldım o benim herşeyimdi

"sen sadece sevdin ben sana kin tutmuyorum sadece mutlu ol tamam mı"

elini yüzüme alıp öptüm hadi git bekletme kaynananı

"tekrardan teşekkür ederim hakkını ödeyemem"

diyip odadan çıktı işte asıl şimdi başlıyordu.
Çok içmiştim artık ayakta duramıyorum aslında zerda güzel bir kızdı dalgalı siyah saçları ve siyah boncuk gibi gözleri vardı özellikle ten rengi esmerlik bir insana böyle yakışırdı boyu uzun ama çok zayıftı ne saçmalıyorum ben sanırım çok içmiştim kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve asyayı çağırıp bana kahve getirmesini istedim yavaş yavaş kendime gelip hemen aşağı indim babam gil amcama gidiyorlardı ilk gün bizi yanlız bırakmamak istemişler kapıda beni bekleyip "hadi oğul aşiret senden çocuk bekler" diyince çok şaşırdım "baba çok erken değil mi" sen ağasın baran eğer soyunun devamı için aşiretimiz için hemen erkek torunumu elime ver " diyince hak vermiştim anam

" yarın kanlı çarşafı asya ya verde adet yerini bulsun"

kafamla onayladım bizde adet böyleydi

"tamam ana sen hiç merak etme çarşaf yarın elinde olur "

babam sevinçle hadi oğul biz gidelim artık dedi ve çıktılar bende yavaş yavaş yeni odama çıkmaya başladım bu iş bugün bitecekti yoksa ağalığıma laf gelir ve zerdayada laf gelirdi kayıyı açıp içeri girdiğimde onu bu şekilde görmeyi beklemiyordum.