My Dubsmash Queen (Wattys2015, My Everything Short Stories Series)

The Proposal & The Preparation

Kinakabahan na talaga ako.

Bukas kasal na namin ni Alden. I really didn't even expect na aabot sa ganito yung istorya namin.

I remember the time when we were in Paris.

"Maine?" He said. It was the most beautiful voice na narinig ko. It was Alden's voice. Sobrang lamig. Every time na maririnig ko yung boses niya, it feels like it's the first time I've heard his voice. Hanggang ngayon kinikilig pa rin talaga ako. Para talaga akong dalaga.

"Hmm, babe?" "Babe" ang tawag ko sa kanya. At talaga naming kinikilig ako. Almost limang taon na din kami at sobrang masaya ako na umabot kasi sa ganito.

Nakatingin siya sa malayo, siguro tinitingnan niya yung Eiffel Tower. It was the brightest light in the night. Sobrang ganda ng tower kapag gabi. It's so romantic.

"Maine, gusto mo bang ako yung kasama mo sa forever mo?" Tanong niya.

"Ano ba naming klaseng tanong yan huh?" I snapped. Bakit ba siya nagtatanong ng gano'n? He's not supposed to ask such idiotic question.

"Babe..." Sagot niya. Lumapit siya sa'kin at niyakap niya ako.

After a split second ng yakap niya, nawala yung moody mode ko. Malakas talaga ang good vibes power ng boyfriend ko.

"Kasi naman, Alden. Alam mo naman ikaw lang ang mahal ko. I don't like you asking such kind of questions." I hissed.

"Sorry, babe." Sagot niya. Yung ngiti niya. It's like the first time. Kahit hanggang ngayon di pa sin nagsi-sink in sa'kin na yung crush ko lang eh magiging future husband ko na.

Ipinatong niya ang ulo niya sa balikat ko habang nakayakap siya sa'kin mula sa likuran ko. I felt the heat of his body. Although sobrang lamig sa ngayon sa Paris, iba pa rin pag kasama ko siya. I felt safe. I felt secure in his arms.

I turned to his face to peck small kisses on his right cheeks. Ngumiti siya. And yun naman talaga yung gustong gusto ko.

"Maine... May tatanong ako." Sabi niya.

"Uhm? Ano yun, babe?" Tanong ko.

Bigla siyang bumitaw sa pagkakayakap niya sa'kin. Hinila niya ang mga kamay ko para iharap ako sa kanya.

And when our eyes met, nakikita ko sa kanya yung mata niya. I can see it na parang may something. Limang taon na kami pero I can't really decipher what his eyes want to tell me.

Nakita ko din na nagingilid yung luha niya. At dun ko nakita sa unang beses kung paano kabahan ang isang Alden Richards. Is this what I am expecting for?

Lumuhod siya on his left knee. He kissed my hands. Yung pwersang dumaloy katawan ko ehh sobrang unexplainable. When his lips touched the skin on my hands, naramdaman ko kung gaano kasidhi yung feelings niya para sa'kin.

That's the time I realized that this guy is the one. The one that I will love forever. The guy that will make me happy. The guy who can make me feel like I'm the only girl in the world

"Maine, it's been five years since you make me fell in love with you. And I want to do it forever. To fall in love with you over and over again." Napatigil siya dahil sa luhang tumutulo sa mga magaganda niyang mga mata.

"Alden..." Sambit ko. Nauutal ako. Ang tanging gusto ko lang gawin ay yakapin siya ng sobrang higpit.

"Baby, I want to spend the spend the rest of my life with you..."

"Alden, mahal na mahal kita." The words turns out to be a little croaky pero alam niya na mahal ko siya.

"Babe, will you spend the rest of your life with me? Will you be my wife?" He asked.

The waves of tears came flashing and rolling from my eyes. Hindi ko na talaga kinaya yung sayang nararamdaman ko.

"Yes, Alden. I want you to be my husband. I love you."

Tumayo siya sa pagkakaluhod at niyakap niya ako. Umiiyak na kaming dalawa. Tears of joy.

Saksi ang Eiffel Tower sa mga nangyari. I want the world to know that I have Alden.

He took his phone at nag-selfie siya. We're both smiling in the photo. Pinost niya na agad sa Instagram account niya yung picture.

"My fiancé and I."

Yan yung caption.

****

We went back to Manila after a week long vacation.

Sinimulan na namin agad yung preparations for the wedding.

Ang naiisip ko na theme eh parang fiesta sa barangay at imbitado lahat ng dabarkads.

Or parang vintage wedding.

O baka pwede ding yung simple lang.

I asked Alden. "Bae, anong gusto mong theme para sa wedding?" Tanong ko habang nakayakap ako sa likuran niya, my chin's resting on his broad shoulder. Since nung nag-Eat Bulaga siya, gumanda na yung katawan niya. At mas naging physically fit na siya. And I can't resist his yumminess and charm. Masyado akong mahina para sa ma ganyang bagay especially for Alden. Every girl's drooling for him. He's such an eye candy. Well, malas niyo girls, Alden's only mine.

"Uhm. I prefer kung special yung place na paggaganapan natin ng kasal at saka natin isusunod yung theme. What do you think?" He asked. Maganda yung naisip niya, in all fairness.

"Yup. And sa'n naman kaya natin gaganapin yung kasal natin?" Tanong ko.

"Eh kung sa lugar kung sa'n ka lumaki? Sa Cavite?" He suggested. Well, I guess okay din dun.

"Pwede. Pero walang special sa lugar na yun." Sabi ko. Kumunot ang noo ni Alden.

I squeaked when he pulled me on his lap.

At ngayon, nakaupo na ako sa mga binti niya. He keeps on brushing his pointed nose on my cheek. Parang kinukuryente ako. I felt the shivers in every inch he brushed his nose on my face.

Hinawakan niya ng dalawa niyang malalaking kamay ang mga pisngi ko. He pulled my face nearer to him.

That's when our lips touched. Sobrang tamis ng mga labi niya. Siguro dahil hindi ako nagsasawa sa mga halik niya kaya parang kada halik na binibigay niya eh napakasarap. My lips are shaking. The kiss is not sexual but sexy enough to make the butterflies on my stomach go wild.

Alden's caressing my back while his lips are moving on mine, adding bolts of energy on my body. I'm trembling and I can't help to moan a little bit.

Siguro narinig niyang umungol ako ng kaunti. Ihiniwalay niya ang mga labi niya sa'kin. Pakatingin niya sa mga mata ko. Without futher ado, kumunot ang noo niya. And he smiled.

"What was that, babe?" Tanong niya.

"What is what?! Ano ibig mong sabihin?" Pabalik na tanong ko. I know what he meant but siyempre ayoko namang magmukhang nasarapan ako sa halik niya. Although gano'n naman talaga ang palaging nangyayari.

He just smiled. I felt my cheeks are getting red. Nahiya tuloy ako.

"Okay lang yun, Maine. Tayo lang naman dalawa ehh!" He hissed.

Sinuntok ko yung braso niya. He squeaked. And we both laughed uncontrollably.

****

To be continued...