TAKSİ.

7. Bölüm

Önemli! Lütfen ilk açıklamayı okuyun,
Merhaba arkadaşlar yeni bölümle karşınızdayım ve açıkçası kitabın gidişatından hiç memnun değilim. Vote sayısı 6'yı, yorum sayısı 1'i geçmiyor. Tek bir okuyucum bütün bölümlere yorum yapıyor sağolsun. Cidden bir tek onun için yazıyormuşum gibi hissediyorum kullanıcı adı: @kira-Gulzar Cidden sana teşekkür ediyorum bütün bölümlerde görüşünü benimle paylaştığın için. Arkadaşlar lütfen okuyunca vote verin ve yorum yazın. Bunu istiyorum çünkü hikayeme emek veriyorum yazıyorum ve emeğimin karşılığını alamıyorum. Eğer siz vote , yorum yaparsanız hikayem her geçen bölümde yükselir ve bir çok kişi daha kitabımı okur. Yoksa devam edemicem, kusura bakmayın.

Umarım bölümü beğenir ve yorum yaparsınız, bölümü bozuk bir moralle yazdığım için pek betimleme yapamadım kusura bakmayın.

İyi okumalar :)
Başımdaki ağrıyla kafamı yavaşça kaldırdım. Gözlerimi açtım ve etrafı incelemeye başladım. Tahminen bir evdeydim. Boş bir evde.

Buraya nasıl geldiğimden haberim yoktu.

Ellerimi kullanarak ayağa kalktım ve perdesi kapalı camın perdesini aralayıp dışarı baktım.

Dışarıda dağlar vardı ve ev bir yükseklikteydi. Dağ evinde olmalıydım.

Aklıma dank eden çantam ve telefonumu bulmak istercesine etrafa bakmaya başladım.

Hiç bir şey yoktu.

Hızlıca odadan çıktım. Burnuma gelen koku tanıdıktı. Etraf buram buram o kokuyordu. Eski bir kanepenin üstünde duran çantama uzanıcakken kulağımı dolduran tanıdık ses, sesin geldiği yöne doğru dönmeme neden oldu.

"Uyandın demek."

Beni buraya Kutay getirmişti.

"Ne istiyorsun?"

Bağırıp çağırıp burdan gitmem gerekirken benim bile şaşıracağım kadar sakin konuşmuştum. Biliyordum, bağırmak çare değildi.

"Bir daha, benden başka biriyle yan yana dahi gelmiceksin."

Anlamadığımı belli ederek dikkatlice gözlerimi etrafa çevirdim.

"Nasıl yani?"

"Anlamayacak kadar salak değilsindir, değil mi?"

Benim sessiz kalmamla devam etti.

"Bundan sonra, cinsiyeti erkek olan hiçbir canlıyla yan yana gelmeyeceksin, ben dışında."

Başımın ağrısından dolayı yalandan gülümsedim.

"Şimdi ben telefonumu alıcam, bir taksi çağırıcam burdan gidicem. Ve bu şakada sonlanıcak."

Bu bir şakaydı.

Şaka olmalıydı.

Kutay ciddi ifadesinden ödün vermeyerek sertçe konuştu.

"Şaka falan değil, ben gayet ciddiyim."

"Ne içtin sen?"

"Bir şey içmedim. Girayla bana inat buluştun ve bunun cezasını çekiceksin."

"Ne? Şizofren misin be sen? Hem sanane?"

Kutay olduğu yerden bir adım attı ve tam karşımda durdu. Kolumdan sertçe tuttu ve gözlerini gözlerime sabitledi. Gözündeki öfke bana karışırken konuştu.

"Nasıl banane lan? Duydun, bundan sonra hayatındaki tek erkek benim."

Öfkem dahada artarken kaşlarımı dahada çok çattım. O kimdi de böyle bir şeyi bana söylemeye cüret edebilirdi?