Lucky (juan karlos fanfic)

FORTY THREE

"Galawin mo naman pagkain mo tin."

Tiningnan ako ni chelsey at tiningnan ko rin sya. Pero sa mata lang.

"Wala akong gana."

"Palagi ka naman yatang walang gana e."

Nag buntong hininga lang ako.

Nakita kong may pumasok na pitong lalake sa canteen. Bakit kaya sila magkakasama?

Nasa unahan sya, si darren at si kenneth. Tapos nasa likod sila karl, kevin, andrew at kyle.

Akala ko magkakasama sila, hindi pala. Nag seperate sila ng table. Sila darren katabi namin. Sila karl nasa harapan namin.

"Bakit kaya sila magkakasama? Wala naman nabanggit si kenneth sakin e."

"Ewan ko rin e. Baka may pinagusapan lang."

Wala naman siguro akong dapat sabihin diba? Wala naman akong kinalaman dyan e..

"Tin. San ka kanina?"

Tiningnan ko silang dalawa.

"Huh?"

"Kaninang morning class."

Napaisip ako. Sasabihin ko ba sakanila o wag nalang? Siguro sabihin ko nalang, wala namang magbabago.

"Pumunta ako sa likod ng school."

Tumaas yung kilay ni chelsey sakin. Ano nanaman kaya iniisip neto.

"Sino kasama mo?"

May halong pang aasar yung boses ni chelsey. Alam ko yun, ramdam ko yun.

"Wala..."

Nag bulungan muna sila. Hindi ko alam kung ano yun.

"Ows? Sa pag kakaalam ko, lumabas din si JK e."

Binigyan ko sila ng death glare. Oo, death! Asar kasi e.

"Ano bang sinasabi nyo?"

"Ang sabi ko-"

Bago pa matapos ni chelsey yung sasabihin nya, tinakpan na ni nads yung bibig nya. Hayy thank you nads.

"Chels, tumahimik ka nalang muna ngayon ha?"

Tinanggal na ni nads yung kamay nya at nag nod lang si chelsey. Ako.. yumuko nalang ulet.

"Pre, ano bang nangyare sainyo?"

"Basta."

"Pano kayo maaayos nyan kung basta lang ang sasabihin mo sakanya?"

Hindi ko alam kung pinaparinig ba talaga nila sa buong students dito sa canteen o sakin lang.

Kahit ayokong marinig, wala akong magagawa. Ang lakas yata nila mag usap.

"Tin, nagusap naba kayo?"

Umiling lang ako sakanila. Bakit ba nagtatanong sila lagi..

Nag bell na kaya nag tayuan na kaming lahat. Sa sobrang bilis ng mga students maglakad, natumba ako. Kasi naman e! May hinahabol ba sila? Ang sakit nun ha..

May humawak sa balikat ko at tinayo ako. Hindi ko kilala yun, pero nung tumalikod ako at tiningnan ko, syempre sya..

Umiwas ako kaagad ng tingin at nag sabi lang ng "thank you" at lumabas na ako ng canteen. Di ko na hinintay sila chelsey baka kung ano pang sabihin ng mga yun.

Dumeretsyo na ako kaagad sa klase kahit wala pang masyadong students. Late nanaman yung mga yun.

Mga ilang minuto lang dumating narin sila chelsey. Kasabay nung tatlo sa likod.