mutlu sonsuz

Her Aşkın Sonu Vardır...

eve doğru ol aldım eve yakınlaşmıştım ve başım döndü her kararmıştı ve yere yığılmıştım doktor bile anneme demiş nil lin kurtulma riski %60 çünkü beni hastalığım kanser gibi beseymiş gözlerimi bile açamıyordum annem baabam benim başımdaydı annem ağlıyordu ben gözlerimi bile açamıyordum bir rüya gördüm ve rüyamda kaan vardı sonra beyaz bir ışık gördüm beyaz ışığa doğru ilerliyordum ve arkadan bir ses nilll diye bağırdı ben kafamı döndüm ve arkamda kaan gitme diye bağırıyordu bende dinlemiyordum ve bana nil herşey yolunda gidebilir lütfen senin gitmene izin veremem dedi ben yine dinlemedim ve tam beyaz ışığa yaklaştım kaan bana seni seviyorum dedi bende birdaha döndüm baktım gözlerimin içine bakıyordu kaan elini uzattı gel dedi gidelim dedi ben de düşündüm ve kaanın elinden tuttum ve ben uandım annem bana bakıyordu nil dedi sarıldı bana benim konuşacak bile gücüm yoktu doktoru çağırdılar doktorda dedi nilin güçlü olduğunu biliyordum dedi ve kapı kaanın gelmesini ümit ediyordum ama gelen hemşireydi annemi babamı odadan çıkarttılar hemşirenin elinde iğne vardı iğne yaptı ve ben uykuya daldım doktor ve hemşire gitti odada tek ben vardım bende uyuyordum ve kapı açıldı gelen kaan dı ama benim kaanın geldiğinden haberim bile yoktu ve bana dedi ki "" prenses sen çok güçlü bir kızsın bu hastalığıda yeniceksin"" dedi ve benim elimi tuttu ben gözümü açtım ve bir baktım kaan ağlıyordu konuşmaya çalıştım konuşamıordum bile çok dirençsizdim kaan bana baktı nil bunu bilmeni istiyorum ben sana fena tutuldum nill sen diğer kızlardan daha farklısın ben seni seviorum dedi ben de sadece gülümsedi konuşamıyordum bile kafamı kaldırmaya çalıştım olmadı kaan kendini zoorlama dedi ve ben de onu seviyordum bunu söyleme ye çalışıyordum kaana ama nasıl anlatıcaktım bunu bilmiyordum ve kolumu kaldırdım son gücüme kadar elimi onun omzuna koydum ve kendimi kaldırmaya çalıştım kaan da dedi niye kendini zorluordun lütfen kendini yorma dedi bende dinlemedim ve onun yüzüne yaklaştım kaanda bana bakıyordu ve ben yavaşça ona seni seviyorum dedi kısık bir sesle kaan zaten anlamıştı ve ben kaanın dudağından küçük bir öpücük kondurdum kaanda bana gülümsedi benim gözümden yaş geldi ve bi kolum kaanın omzundan kaydı kaan da nill dedi ben o an kaanı bile duymuyordum ve kalp atışlarım yavaşlamıştı ve gözlerim kapandı kaan doktoru çağırdı doktorlar beni amelliyata götürdü kaan da ağlıyordu aanemler ağlıyordu aradan 2 saat geçti kapıdan doktor çıktı kaan sordu nil nasıl diye doktorda yapabilicek başka bişeyimiz yok hastamızı kaybettik dedi ve gitti kaan şaşkındı annem sinir kırizi geçiriyordu ve ve beni hemşireler kapıdan dışarı çıkardılar üstümde bir örtü kaan hemşireleri durdur ve örtüyü bir açtı ben vardım ve ağladı anlımdan öptü sonra cenazemi kaldırdılar kaan hayattan hiç bir beklentisi yok gibi bakıyordu etrafa mezarlığa götürdüler kaan adamlara dedi ki siz ellemeyin ben yapıcam dedi küreği aldı kazdı ve beni kucakladı kefenle kazdığı yere koydu beni ama içi kan ağlıyordu aradan aylar bile geçti kaan her gün benim mezarıma çiçek getiriyordu...

                                                                            SONnnn...