ZÜMRÜD-Ü ANKA

▪1▪

Ne ironiktir ki , işgalden sonra gün batımları nefes kesiçiydi.
Bir ağacın tepesine çıkmıştım.
Karşındaki kızıl ve turuncu gökyüzünün büyüsüne kapılmıştım.
Güneş batmakta olduğu yer kızıl bir aydınlık hakimken arkama baktığım zaman ise karanlık her yeri kaplamıştı. Ne kadar yerimden kımıldamak istemesemde artık barınağa dönmem gerekiyordu.
Ağacın tepesinden indiğimde direk bir arabanın arkasına sakladım.
Daha doğrusu arabanın gölgesine saklandim. Arabalar hepsi terk edilmişti. Yıkık binaların gölgelerinde saklanarak yürümeye başladım. Çığlık seslerini duyunca barınaktan ne uzaklaştığımı fark ettim. Canavarlar çoktan şehire inmişlerdi. Hızımı daha da arttırdım resmen koşarak gölgelerde ilerliyordum arkamdan erkek ve kadın çığlıkları yükselmeye başladı. Tüylerim diken diken olmuştu. Resmen hayvanların boğazını kestiğinizde çıkardıkları sesler sokağı kapladı. Artık gölgelerden çıkıp son sürat koşmaya başladım. Arkamdan gelen tıslamalar artmıştı. Sonunda barınak görüş alanıma girdiğinde mümkünmüş gibi hızımı dahada artırdım. Kapıda nöbet tutan silahlı insanlar askerler beni fark edince silahlarını bana doğruldular.Son anda durup onlardan olduğumu belli etmek için iki elimi birleştirdim ve arasına üfleyerek Baykuş sesi çıkardım. Askerler hemen silahlarını indirdi ve bana hızlı olmam için elleri ile işaret yapmaya başladılar.
Koşarak barınağa girdim. Asker beni baştan aşağı süzdü.

"Nereye gidecegini biliyorsun."

Dedi beni süzen ve diğer askerden iri olan. Kafamı olumlu anlamda salladım. Ve komutanın odasına yani bodrum katta indim. Kapısının önünde durdum. Sırtımı duvara yaslayıp nefesimi düzenledim. Her nefes aldığımda ciğerlerim bu duruma isyan edip sizliyordu. 10 dakika gibi bir süre sonra artık kalp atışım normale dönmüştü. Doğruldum. Kapıyı çalmak ile çalmamak arasında kalmıştım. Hem beni görmezse ceza vermezdi tabi bunun olmasi için askerlerin beni ispitlememesi gerekiyordu. Eğer kapıda askerleri tanısaydım bunu mümkün kıla bilirdim. Yinede onları ikna edeceğimi umarak kalkmış olan elimi indirdiğim sırada arkamdan gelen otoriter bir sesle yerimden sıçradım.

"Aklından bile geçirme Gece. "

Bu ses komutan Sarp'a aitti. Önüme geçip içeri girdi bende arkasından girdim.Kapıyı kapatıp masasının önündeki koltuklardan birine oturdum.

"Kurallar uyulmak için vardır. "

Dedi bilmiş bir tavırla. Bakışlarının üzerimde gezdirdiğini hissedebiliyordum ama umrumda değildi sonuçta burda zorla tutuluyordum. Bakışlarımı duvara sabitledim.
Benden cevap beklediğini belli eder gibi boğazını temizledi.
Bakışlarımı duvardan ayırıp yüzüne baktım.
Kızların nerdeyse hepsi Sarp'a aşıktı.
Simsiyah gözleri ve koyu kahferengi saçları , çıkık elmacık kemikleriyle yakışıklıydı ama ondan kesinlikle hoşlanmıyordum tam tersi ondan nefret ediyordum.

"Biliyorum."

Sarp'ın gözleri sinirle açıldı.

"O zaman kurallara neden uymuyorsun ?"

Bakışlarımı gözlerine sabitledim.
Oda gözlerini gözlerimden ayırmıyordu.

"Çünkü.Zorunda. Değillim. "

Kelimeleri vurgulayarak ve üstüne basarak söyledim. Sesimde sert ve kendin emin çıkmıştı.
Sarp'ın yüz kasları gerildi. Sinirlendiği gayet açıktı ama sakin bir şekilde konuşmaya devam etti.

"Burada yaşadığın sürece kurallara uymak zorundasın tıpkı diğerleri gibi."

Ayağa kalktım. Elerimin ikisini masaya dayadım.

"Beni burada zorla tutuyorsunuz!!
Ondan dolayı istediğim gibi hareket edebilirim ve siz bana karışmazsınız!!"

Sesimi sakin tutmayı amaçlanmıştım ama sesimin koridorda yankılandığına emindim.
Arkamı dönüp kapıyı çarparak odadan çıktım. Bize ayrılan oda 3.Kattaydı. Koşarak bize ayrılan katta çıktım. Beni görenler ya görmezden geliyor yada yollarını değiştiriyorlardı.
Hiçbiri umrumda bile değildi. Koşarak odamıza girdim. Arkamdan kapıyı sakince kapatım. Annem Kayra'ya kitap okuyordu. Beni görünce Kayra ayağa kalkıp boynuma atladı. Bende onu kaldırıp etrafıma 2 tur döndürdüm ve yere koydum. Annem Kayra'ya dışarı çıkmasını söyledi.
Kayra ilk burun kıvırsada göz kırptığımı görünce oda aynısını yapmaya çalışıp odadan çıktı.