Rooftop Lovers in Memories [ON-GOING]

Memory 12: Larkin Vien Rodriguez o_O

 [at dahil naawa siya kay Vien hehehe at nag request siya na idedic ko sa kanya ang next Chapter..yun! hehehehe dedicated ito sayo enjoy ^_______________^V ]

 

===Vien's POV===

Kasalanan ko lahat.

Dahil sa sobrang pagmamahal ko sa kanya ay naging misirable na ang nararamdaman niya.

hinding hindi niya ako basta-basta mapapatawad sa nagawa ko.

kahit sino naman magagalit at hinding hindi madaling mapapatawad ang nakasakit sa kanila.

wala na akong magagwa kung di na niya talaga ako mapapatawad.

pero hinihiling ko na sana dumating ang araw na mapatawad niya ako at magmahal siyang muli na di na nakakaramdam ng puot sa puso niya.

siguro nga tama na ito. kailangan ko na din siyang kalimutan dahil sa tuwing nakikita ko siya ay sumasakit ang dibdib kong makita sa mga mata niya na nasasaktan siyang makita ako. lalo na't sunod-sunod na sakit ang naidulot ko sa kanya.

sisikapin kong mamuhay ulit na parang bagong tao kahit huli na para magbago.

kahit huli na para sa isang katulad ko ang mamuhay ng matagal sa mundong ito.

babalik na lang akong Korea. Doon ay mamumuhay akong tahimik at malayo sa mga kakilala ko.

doon sa piling Daddy mararamdaman ko ang tunay na pagmamahal na kailan man ay di ko na yata malalasap sa babaeng mahal ko.

Dito sa bahay madami namang nagmamahal sa akin. andyan si Mommy na laging umaasikaso sa akin,andyan si Tita na mabait at laging dala ang makulit niyang baby sa tuwing bumibisita sila dito sa bahay. andyan din si Pinky na mabait na at malambing di na siya parehas dati na spoiled bratt. lahat sila mahal ako pero sa tuwing nag-aalala sila sa akin ay nalulungkot ako dahil sa tingin ko isa lang akong pabigat at lampang alagain dito sa bahay. Doon sa Korea kay Daddy mata-trato niya akong normal na para lang kaming magbarkada. kaya nga doon sumama ang Kapatid ko pang lalaki dahil pag dito siya sa bahay ay para siyang mababakla sa mga kasamang babae dito.

"anak are you okay?"yakap sa akin ni mommy sa likod ko

"mom doon ako kay dad" sabi ko sa kanya.

"are you sure?" tanong niya sa akin

"yeah, and siguro doon na din ako magpapa chemotherapy" sabi ko

humiwalay siya sa akin at lumuhod sa harapan ko.at hinawakan ang kamay ko

"if that's what will make you feel better okay sasamahan kita papuntang Korea" sabi niya sabay ngiti

niyakap ko siya bilang ganti ng pasasalamat.

*Airport*