The Only Hope

Hoofdstuk 11

POV.???

Ik zit aan mijn donkerblauwe bureau in een witte kamer. Het is een grote kamer met fluwelen gordijnen in het donkerblauw waar gouden lijnen in zijn verwerkt. De meeste meubels hebben die kleuren. Met enorme ramen waarmee ik de stad in de gaten kan houden. En stapels papieren voor mijn neus die moeten worden ondertekent. Een kristallen kroonluchter aan het plafond die de hele kamer mooi verlicht. En flessen met whiskey op een bar. Heerlijk...

Er klopt iemand op de deur. "Binnen," roep ik. De witte houten deur gaat voorzichtig open. Een jongen met zwart haar komt binnen lopen en maakt voor mijn bureau een kniebuiging. "Mijnheer," voegt hij eraan toe. "Doe je verslag," zeg ik.

De jongen, waarvan ik de naam steeds vergeet, haalt diep adem en neemt zijn briefje tevoorschijn. "Meneer Blans heeft uw geld niet terug betaalt, hij wilt het graag een ander keer doen en vraagt u weer voor geld. Minimaal 24.000 pond..."

"Wat!" schreeuw ik door de kamer en sta protesterend op. "Zeg maar tegen die idioot dat ik zijn geld maandag wil, anders mag hij nooit meer geld van mij lenen. En als hij dat weigert gooi je hem in de kerkers. Begrepen?"

De jongen knikt snel. Ik maak een handgebaar als teken dat hij door moet gaan en hij zegt: "De burgers willen meer loon voor hun werk in de fabrieken, en als je..."

"Sla dat over, want dat gaat niet door."

De jongen knikt weer en gaat verder met zijn verslag. "Er is een aanval op één van uw werkplaatsen geweest."

Mijn ogen worden groot. Een aanval? Bij mijn werkplaatsen? Woede begint in me op te zwellen. "Stuur Lawrence, snel!" De jongen maakt weer een kniebuiging en haast zich de kamer uit. Ik sta op en loop naar mijn bar en schenk een glas whiskey voor me in. Ik neem een enorme slok en voel me weer wat beter, maar mijn woede is er nog altijd. Hoe had dit kunnen gebeuren? Ik vermoord die gasten...

"Jack, je vroeg naar mij." Ik draai me met een ruk om naar Lawrence. "Vertel me over de aanval op mijn werkplaats."

"Oh, dat," zegt hij terwijl hij ook een glas whiskey neemt. "Er zijn mensen naar die werkplaats gegaan en hebben de burgers bevrijdt, jouw mannen zijn dood," zegt hij alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Ik word nog kwader en zeg: "Ik wil de details weten, idioot."

Lawrence lacht vals. "Dat gaat me wat kosten."

"Wat wil je?"

"Wapens, graag pistolen. Die zijn mijn favorieten."

"Best, vertel!"

"Het heeft al meerdere dagen eerder plaatsgevonden. Jouw mannen zijn allemaal dood, wat ik al eerder heb gezegd, en.... o ja, we vonden een kuil onder het hek, het moest vast met een bom zijn gedaan, want als het met de hand was gedaan hadden jouw mannen het wel gezien. En we vonden dit, dus dat bewijst al dat het met een bom was gedaan." Hij geeft me kleine ijzeren stukjes met was buskruit op. "We hebben de daders niet kunnen vinden."

"Goed, zoek iedereen van de stad die iets van bommen af weet en hang ze op, op het stadsplein. Laat het voor de mensen een waarschuwing wezen."

"Zal ik doen." Hij stond op het moment te vertrekken, maar ik houd hem tegen. "Nu je hier toch bent, kun je net zo goed je verslag ook doen. Hoe staat het ervoor?"

"We boeken vooruitgang ," zegt hij en neemt nog een slok whiskey. "Het meisje leeft toch. Ik had haar een paar weken geleden gezien."

"Geweldig! We moeten haar te pakken zien te krijgen, maar hoe?"

"Maak je geen druk omdat," gaat hij verder. "We hebben Thony, ze komt uiteindelijk wel naar ons."

"Je hebt Thony?! Hoe heb je dat gedaan?"

De sluipmoordenaar lacht weer vals, waardoor zijn litteken die over zijn gezicht loopt zichtbaarder wordt. "Ik heb hem misleid, Jack Blanket. Het was een makkie..."

"Vertel verder."

Ineens wordt er op de deur geklopt, en dezelfde jongen van net komt binnen stappen. "Mijnheer, mijn excuses voor het storen, maar ze hebben Meneer Lawrence nodig."

"Is het dringend?" vraag ik. De jongen knikt. "Best, ga. Jij vertelt het me morgen maar. Zorg dat je haar te pakken krijg en breng haar naar mij. Als we klaar met haar zijn," zeg ik terwijl ik naar het raam loop, "doden we haar."

____

Hoi, dit hoofdstuk is anders dan normaal, maar ik dacht dat jullie het wel leuk zouden vinden. Moet ik meer zulke hoofdstukken schrijven of willen jullie het gewoon bij Camilla houden?