Eva pov.
'Eva ik ga alvast, moet nog boodschappen doen' zegt Wolfs terwijl die opstaat en z'n jas aan doet. Ik knik en kijk Wolfs na. Wat is toch een leuke man. Ik richt me weer op m'n computer en schijf de laatste zin af, print het dossier uit en leg het op Mechels haar bureau. Dat zal ze morgen pas weer zien. Ik loop terug naar me bureau. Sluit m'n computer af, trek me jas aan, zeg de collega's die er nog zijn gedag en ga dan naar de auto. Onderweg naar huis loop ik de dag nog even door en er verschijnt een glimlach op m'n gezicht als ik terug denk aan de lunch. Wolfs en ik waren even tussen alle oude dossiers bijwerken weg gegaan terwijl Mechels ze zo snel mogelijk wou hebben, ik hoor het Wolfs zeggen alsof die het nu zegt en z'n gezicht die glinstering in z'n ogen 'Zullen we gaan lunchen, heb genoeg dossiers gezien' ik wou er tegen ingaan maar z'n uitdagende blik kon ik niet negeren. Even later zaten we met een broodje op het plein, hij een broodje ingewikkeld ik een broodje zelfmoord, zoals Wolfs het dan altijd noemt. daar zaten we dan te fantaseren hoe Mechels zou reageren als ze door had dat we wel waren gaan lunchen. We deden zo lang mogelijk over ons broodje. Onderweg terug naar het bureau werd Wolfs toch wel wat stiller, ik zelf ook we weten hoe Mechels kan reageren als ze het door heeft. Maar toch moest ik lachen om Wolfs net had die de grooste praatjes en nu was die doodsbang leek het wel, zelf ontkende die het natuurlijk maar ik ken hem langer dan vandaag. Op het bureau aangekomen deden we of we van niks wisten en gingen verder met de dossiers die we na een kwartier goed door typen ook af hadden en Mechels niks door had gehad, dachten wij. Toen we de dossiers in gingen leveren kon ze het niet laten te melden dat ze het nooit meer wil hebben en we het de volgende keer konden laten en zo ging ze door, toen we eindelijk het kantoor verlieten en Wolfs de deur sloot konden we ons lach niet meer in houden en gierde het uit, alle collega's staarde naar ons maar dat kon ons niks schelen. zo gingen we aan onze bureau's zitten en na 5 minuten ongeveer weer aan het werk of het nooit gebeurt was. Soms vroeg ik me welles af wat er gebeurt was als ik het een paar jaar geleden niet aan Wolfs had verteld, in het begin snapte Mechels er ook niks van maar na een poosje vroeg ze er niet meer naar en was ze allang blij dat ik me er bij neer had gelegd dat ik samen moest werken.
Ondertussen was ik aangekomen Bij de ponti, ik haalde de sluiters uit de auto, stapte uit, liep naar de deur en opende hem. Binnen rook ik de heerlijk geur van eten en het geritsel van pannen en pannendeksels. Ik hing me jas op en liep stilletjes naar de keuken waar ik toekeek hoe Wolfs bezig was met het eten. Na een poosje ging ik aan tafel zitten waardoor Wolfs op keek en me begroete met een glimlach. Al snel was het eten klaar en zette hij de pannen op de net gedekte tafel. Ik keek nieuwgierig in de pannen, ik hoorde Wolfs grinniken en keek achter me, Wolfs kwam aan lopen en ging ook aan tafel zitten. 'Wat is het?' Vroeg ik. Wolfs keek me niet begrijpend aan ' het zijn asperges met wat Champions en kaassaus' ik keek hem vies aan. 'Moet ik dit eten?' 'Echt het is lekker' ik keek nog eens naar het eten en liet het Wolfs uiteindelijk toch maar op m'n bord leggen.
Het eten was heerlijk en had hem verteld dat hij het wel vaker mocht maken, dat had Wolfs maar al te graag aangenomen en was dan ook tevreden dat hij gelijk had. Na het eten hadden Wolfs en ik de tafel afgeruimd, ik was gaan hardlopen en Wolfs was de afwas gaan doen. Toen ik terug kwam was ik gaan douche en daarna hadden Wolfs nog wat gedronken, hij whiskey en ik water, we hadden het nog even over onze lunch actie gehad, zo had Wolfs het dan ook weer een naam gegeven. Rond 10 uur waren we naar bed gegaan, ik sliep eigenlijk meteen.
Hier is alvast deel 1☺
