43

192 12 0
                                    

Elise pov
02:00 geeft me wekker aan, ik zucht. Slapen heb ik amper, alles spookt door m'n hoofd. Ik zet me lampje aan, pak me telefoon en loop zachtjes naar beneden waar ik ook alle lampen aanzet. Ik pak wat drinken voor mezelf en ga op de bank zitten nadat ik de tv heb aangezet. Er is niet veel bijzonders op dus zet ik hem al snel weer uit. Ik check me telefoon of ik berichtjes heb, niks. Opnieuw zucht ik, hoe lang moet een nacht duren? Ik raak verzonken in me eigen gedachtes, waarom moet mij dit allemaal overkomen? waarom moet ik ontvoerd worden? waarom moeten mijn ouders overlijden? Me ouders, daar heb ik al een aantal dagen niet meer aan gedacht, maar bij de gedachte rollen de eerste tranen over m'n wangen. Ik herinder het me als de dag van gister dat ik op het bureau zat en maar zat te wachten op me ouders, maar ze kwamen niet tot  wolfs me vertelde dat me ouders er niet meer waren snapte ik er niks van en maakte ik me zorgen, ik kon het niet geloven, ik kan het nog steeds niet geloven, het is moeilijk en zeker nu ik voor de tweede keer ben ontvoerd door joost en daan, nergens voel ik me veilig, eva en wolfs doen hun best en zorgen goed voor me maar me ouders mis enorm. 'Elise' word ik uit m'n gedachte gehaald. Ik kijk op, wolfs staat bij de trap en kijkt bezorgd. 'Wat is er?' vraag ik. 'Je hoort in bed te liggen' zegt wolfs serieus en bezorgd tegelijk, hij weet dat ik hier niet zomaar zit en me ogen zijn rood van het huilen. Wolfs komt naar me toe en neemt plaats naast mij. 'Wat is er?' ik kijk naar beneden. 'Heey, je kan het zeggen, ik weet dat je dit soort dingen liever met eva bespreekt maar als je hwt wil zeggen kan dat ook tegen mij en vertel je het eva later als ze beter is' ik glimlach hoe weet hij dit zo snel. 'Ik mis me ouders' zeg ik na een tijdje zacht, en de eerste traan rolt over me wang. Voorzichtig voel ik een hand op die van mij en een zacht kneepje, ik weet dat die bang is om mij bang te maken. Ik kijk op en geef hem een dankbare glimlach, die ik ook terug krijg. 'Dat weet ik' zegt die erbij. Zo blijven we een poosje zitten tot wolfs voorsteld om weer naar bed te gaan. Ik knik en sta op om me glas op te ruimen, 'dat komt over een paar uur wel' ik glimlach, pak me telefoon en loop dan de trap op, wolfs doet het licht uit en loopt dan achter mij aan de trap op. Hij dekt me toe en gaat dan ook weer naar bed, Het licht op de overloop gaat uit en ik hoor een deur dicht gaam. een paar minuten later val ik in slaap, denkend aan de leuke tijden met me ouders.

Gestalkt (flikken Maastricht, fleva story)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu