Wolfs pov
Hoe gaan we ze ooit vinden? Bij elise duurde het al 2 jaar, en hadden we iets, nu hebben we helemaal niks. Mijn gedachte gaan naar het briefje wat ik vond nadat ik eva uit het bos had opgehaald, 'de volgende keer is het niet alleen je hand'. Ik kijk naar eva die diep in gedachte verzonken is, ergens diep van binnen zie je angst, angst voor wat er gaat gebeuren. Ze zit ergens mee, al vanaf het moment dat we met de zaak van elise begonnen zit haar iets dwars, ze wil alleen niet vertellen wat, en als ik ernaar vraag loopt ze weg of negeert het, Hoe kan ik haar dan helpen? Allemaal vragen wat mij al jaren bezig houd, maar tegelijkertijd ook ongerust.
Eva pov
'Jullie gaan nu jullie spullen halen, marion en romeo gaan mee' zegt mechels na een tijdje, ik knik en loop het kantoor uit gevolgd door de rest. Elsie kijkt ons vragend aan, mijn gezicht staat nou niet echt vrolijk. elise krijgt tranen in haar ogen, zou ze bang zijn?, zou ze denken dat ze bij ons weg moet?. 'We gaan tijdelijk naar een hotel' zeg ik, nu kijkt ze me vragend aan. Hoe moet je dit ooit vertellen? 'Joost en daan zijn ontsnapt' zegt wolfs ik kijk hem aan, hij knikt als teken dat het goed is, dan kijk ik naar elise, ze kijkt me angstig aan, ik ga door m'n hurken voor haar zitten en sla me armen om haar heen, de eerste tranen komen op mijn schouder. Zo blijven we een zitten totdat elise wat rustiger is, ik weeg voorzichtig de laaste traan van haar wang. 'Het komt goed' zeg ik terwijl ik een verdwaalde pluk achter haar oor doe. 'Kom dan gaan we' zeg ik, sta op en steek m'n hand naar elise uit, ze pakt hem vast en staat dan op. Wij lopen met z'n tweeen voor op gevolgd door wolfs, romeo en marion.
Elise pov
Eva komt het kantoor uit gevolgd door de rest die binnen was. Eva kijkt gespannen, zou er iets ergs zijn? Zou ik bij hun weg moeten? Bij die gedachte krijg ik tranen in m'n ogen, dat wil ik niet. 'We gaan tijdelijk naar een hotel' zegt eva, ik snap het niet, waarom zou dat moeten? Ik kijk haar dan ook vragend aan. Ze wil iets zeggen maar zegt niks, bang om mij te kwetsen? 'Joost en daan zijn ontsnapt' zegt wolfs. Ik kijk eva angstig aan. 'Moet ik terug? Gaat het opnieuw gebeuren? Zou ik weer 2 jaar, of zelfs langer elke dag verkracht worden? Eva gaat door haar hurken, blijkbaar kijk ik bang, ik ben bang, bang dat het weer gebeurt. Ik voel twee armen om me heen, ik leg m'n hoofd op eva haar schouder, de eerste tranen rollen over m'n wangen. Zo blijven we zitten totdat ik wat rustiger ben. Voorzicht weegt eva de laaste traan van m'n wang. 'Het komt goed' zegt ze terwijl ze de pluk die voor m'n gezicht hangt achter m'n oor doet. 'Kom dan gaan we' eva staat op en steekt haar hand uit, ik pak haar hand vast en sta op. Dan vertrekken we naar de ponti, ik diep ingedachte verzonken met de vragen, Komt dit ooit goed? Ben ik ooit nog veillig? In m'n hoofd dwalend opzoek naar een antwoord.
