19

267 11 0
                                    

Pov elise
De sloten gaan los de man komt binnen met een bord en een glas melk, hij zet het neer en loopt dan weg. Ik zit hier al paar dagen denk, ik pak het broodje van het bord en begin gezulg te eten. Ik prop het laaste stukje brood in m'n mond, als ik dat met moeite heb door geslikt pak ik het glas en drink ook die gulzig leeg. Als die leeg is zet ik hem neer, er loopt een druppel bloed langs het glas, even schrik ik en komt de vraag in me op hoe het kan, maar realiseer me dan dat de man m'n handen en voeten gisteren eindelijk heeft los gemaakt, er zitten diepe striemen in m'n huid en het bloed behoorlijk. Volgens mij zit ik er zelf ook behoorlijk onder maar kan het slecht zien. Dan komt de man weer binnen en pakt het bord en glas op, brengt het naar de gang en komt dan weer binnen, sluit de deur en begint z'n broek los te maken. Ik ga in een hoekje van de ruimte zitten. Als de man zich heeft uitgekleed komt die maar me toe, hij pakt me beet en sleept me mee naar het matras,ik trap en sla wild om me heen. Maar de man is te sterk. Daar lig ik weer gaat het door m'n gedachte. Even denk ik aan wat er was gebeurt als ik naar me tante had geluisterd en wel thuis was gebleven die avond, de gedachtens worden verstoord door een helse pijn wat door m'n lichaam gaat. Ik begin te gillen van de pijn, de tranen stromen over m'n wangen, blijkbaar geniet de man want hij begint te lachen. Wanneer houdt dit op? Is het enige wat mij elke dag bezig houd.

Eva pov
Meteen worden we beschoten. We duiken weg achter een van de boekenkasten. Er kruimpt een jongen tussen de boekenkasten door waar die het blijkbaar op heeft gemund. Als die tussen de laatste boekenkasten zit blijft ook de schutter ook staan. Wolfs en ik gaan ook tegen de laatse twee kasten staan en beginnen op de schutter te schieten. 'Geef me dekking' zeg ik tegen wolfs na een aantal keer mis te hebben geschoten, en loop dan achter de kast langs en ga ongeziend tegen over de jongen die beschoten wordt staan, 'nu!' roep ik en duik naar voren, ik schiet op de voeten van de schutter. De schutter valt neer maar schiet nog 1 keer, dit keer niet mis.

Gestalkt (flikken Maastricht, fleva story)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu