Elise pov
We zijn aangekomen bij mijn nieuwe huis. Het was raar en moeilijk om me spullen op te halen, alle herinneringen kwamen terug en het laatste gesprek wat ik met m'n ouders had spookte door mijn hoofd op weg hierheen. Wolfs haalt de koffer uit de kofferbak en tilt die naar boven, hij zet hem op een slaapkamer, ik neem me doos met foto's mee en zet die op het bed. ' pak je spullen uit, wij zijn beneden als er iets is kan je roepen' zegt Wolfs. Eva was beneden gebleven. Wolfs loopt weg, daar sta ik dan in m'n nieuwe kamer, een nog best leuke kamer. 2 muren zijn roze de andere twee wit, er staat een roze bed in het hoekje tegen de witte muur, en een wit bureau tegen de roze muur, een kledingkast staat vlak naast de deur en leuke boekenkast staat achter het bed, daar kan ik mooi m'n foto's neerzetten bedenk ik me, en zo blijf ik tevreden staan. Ja, hier kan ik me thuis voelen, ergens doet het me denken aan m'n oude kamer, zelfde inrichting, zelfde grote. Ik ben blij dat ik hier kan blijven, eva is super lief, voor Wolfs ben nog wel bang maar dat komt door alles wat ik heb meegemaakt. Als ik nog even tevreden heb rond gekeken, denkend aan m'n ouders, pak ik m'n kleding uit en leg het in de kast. Ook m'n foto's zet ik neer. Als ik de laatste foto zie, pak ik hem uit de doos en ga op bed zitten, terwijl ik de foto bekijk komen de herinneringen van die dag terug, wat was het leuk, wat hebben we gelachen, maar vooral lol gehad. Het was het laatste dagje weg met m'n ouders, wat zal ik dat missen. Zo blijven m'n gedachten door gaan. Ik heb niet door dat de tranen over m'n wangen rollen. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik een hand op m'n schouder voel. Geschrokken kijk ik op, het is eva. Ze komen naast me zitten. Ik blijf naar de foto kijken, de herinderingen van die dag spelen zich opnieuw af in m'n hoofd, ook het moment dat de foto werdt genomen, daar hebben we het een week later nog over gehad, zo grappig en leuk was dat moment.
Eva pov
Wolfs en ik hebben net wat gedronken, elise is al een half uur boven. 'Eef, wat is er, je bent telkes zo afwezig?' deze vraag wil ik niet beantwoorden, het is iets wat niemand mag weten. Ik negeer hem dan ook, sta op en loop naar boven. Als ik langs elise haar kamer loop zie ik dat ze op bed zit met een foto, de tranen rollen over haar wangen. Ik loop de kamer in, ze heeft het niet door. Ze schikt op als ik een hand op haar schouder leg, ik geef een korte glimlach, zij schenkt er een terug. Dan ga ik naast haar zitten. Ze bekijkt een foto, die is waarschijnlijk vlak voor haar ontvoering genomen. 'Leuke foto' doorbreek ik de stilte na een poosje. Elise knikt, maar kijkt niet op van de foto. 'Gaat ie?' de vraag die al vaak is gesteld. Nu kijk ze wel op, de tranen branden in haar ogen. Ze schud haar hoofd, en de eerste tranen rollen over haar wangen. Ik leg een arm om haar heen om haar wat te troosten. Zo blijven we een poosje zitten totdat wolfs binnnen komt. Elise kijkt wolfs bang aan, en zit gespannen op haar bed. 'Wat willen jullie eten?' vraagt wolfs. Mijn antwoord weet die al maar toch geef ik antwoord op zijn vraag,'Bami' wolfs krijgt een glimlach op zijn gezicht, natuurlijk hoop ik dat die ja zegt. Elise kijkt van wolfs naar mij terwijl wij haar vragend aankijken, de angst van net lijkt verdwenen te zijn en er verschijnt een glimlach op haar gezicht. 'Bami' zegt ze. Ik krijg een glimlach van oor tot oor en kijk wolfs uitdagend aan. 'Okee, jullie je zin' zegt die plagerig. Ook elise lijkt een hoop lol erin te hebben en staat op, zet de foto op de kast en kijkt tevreden rond. Nu weet ik het zeker, hier gaat ze zich thuis voelen.
