KIRMIZI (SAMURAY)

ORTADA KAVUŞSAK

1 yıl sonra

"Bahar hanım,Bay Takahashi 7'de küçük beyi almaya geleceğini bildirdiler"

"Tamam anladım." Son bir yılımı bu şekilde bekleyerek geçirmiştim. Hanazava haftada üç yada dört kez gelip Ediz'i alıyordu.Tabi o geldiği zaman ben ortalarda görünmüyordum.Konuşmalarımız sadece mesajdan ibaretti.Onlarda hep Ediz ile ilgiliydi zaten.İlk zamanlar geldiğinde onunla konuşmak için çocuğu ben götürüyordum ama yüzüme bile bakmıyordu.Ne kadar konuşmak istesem de, konuşmamak için her şeyi yapmıştı.Bende pes edip artık karşısına çıkmamaya karar vermiştim.O yüzden o geleceği zaman ortalarda görünmüyordum.Her gün evde aynı şeyleri yaşayarak 1 yıl geçirmiştim. İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyordu ve sekiz kilo vermiştim.Yıllar boyu uğraştım da , 3 kilodan fazla veremedim,ama işte bu aşk meşk olayları insanı kuru değneğe çeviriyordu. Hazanava'yı sadece tv ve gazetelerden görüyordum.Kapıma kadar gelip, evin içine bile girmiyordu.Bakıcı ile beraber dışarı çıkıp geziyorlardı yada Ediz'i eve götürüp ertesi gün geri getiriyordu şoförü.Ne kadar kendimi alıştırmaya çalışsam da onu çok özlüyordum.Hemde her şekilde.Bu zaman içerisinde Gökhan ve Mert bir kaç kez aramışlardı ama, hiçbirine cevap vermemiştim.Hatta telefonumu bile değiştirmiştim bu yüzden,sırf yeniden bana güvensin diye ama umurunda bile değildim.Bu arada aşkları ile  bütün magazin programlarında boy gösteriyordu kendisi.Bana her şey yasakken , kendi hayatını gayet güzel eğlenerek geçiriyordu.Gerçi kimseyi de istemiyordu canım,en zoru da Ediz artık her şeyi anlıyordu ve devamlı sorular soruyordu bana cevap vermek o kadar zordu ki ,bazen kendim bile verdiğim saçma cevaplara inanamıyordum.Kitabı sehpaya koyup Ediz'i hazırlamak için odaya gittim.

"Annee dedeye gidicem, gelermisin?"

"Anne biraz hasta bebeğim.Başka zaman gelirim.Onlarda hasta olmasın olur mu?"

"Dede uçak almış"

"Sakın üzme onları olur mu uslu ol..Anne seni çok seviyo"

Öpmelere koklamalara doyamıyordum.Evlat çok farklıymış onu çok iyi anlamıştım.İnsana her şeyi yaptırıyordu.Bende ailemi özlemiştim,bir yıldır netten konuşuyorduk ama artık yalan bulamıyordum.Annem her zamanki gibi seni özlemiyorum,çocuğu özlüyorum deyip duruyordu.Ediz anneme bilgisayar anane dedikçe ,annemden yediğim azar da cabasıydı.Zil çalınca Ediz heyecanlanmıştı..

"Babam geldiiii"  Ediz'i bakıcıya verip mutfağa kendime bir şeyler hazırlamaya gittim.

----

"Akira dur lütfen bugün ben alacağım oğlumu"

"Peki küçük Bey"

Arabadan inip şemsiyemi açtım, bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu.Aylardır onu görmek için yanıp tutuşuyordum ama ne çocuğu vermeye çıkıyordu,nede dışarı gezmeye .Kendini eve kapatmıştı.Bu kadar kötü olacağını tahmin etmemiştim.Tamam, kabul ediyorum, ilk zamanlar ona çok sinirliydim,ceza verip çocukla kaçmasın diye korkutmak istemiştim, ama o bu işi çok daha kötü bir şekilde içine sindirmişti.Hiç ona uymayan bir davranıştı yaptığı.Sanırım oğlundan vazgeçmemek için kendi hayatından vazgeçmişti.Bunu ona yapacağımı nasıl düşünür? Ben sadece gözünü korkutmak istemiştim.Ama geri adımda atmak pek işime gelmiyordu.Kapı açılınca bakıcı ve Shiro hazırlanmış beni bekliyorlardı.Şemsiyemi kapatıp ,yağmuru bahane ederek evin içine girmiştim.

"Çok yağmur yağıyor biraz dinmesini bekleyebiliriz istiyorsan oğlum"

"Gidelim gidelim.Uçağımı göycem"

"Tamam ama biraz bekleyelim çok yağıyor." Evde kalmak için inatla 2,5 yaşındaki çocuğu ikna etmeye çalışıyordum.Birden panikle  "ayım yok,unuttum" dedi bütün sevimliliği ile..