Jenny Haynes pov
"Okay, kinderen naar jullie kamer. Het is al laat." zegt Mevrouw Sunset, de eigenaarres van de het weeshuis waar ik zit sinds mijn ouders weg zijn, ik weet niet waar heen, maar ik vertrouw erop dat ze ooit eens terug komen.
"Die ouder dan de vijftien zijn mogen nog even beneden blijven. De rest op bed, hup." Mevrouw Sunset klapt even in haar handen. Ik loop samen met een paar andere meisjes naar boven.
Ik deel mijn kamer sinds kort met een nieuw meisje, volgens mij heet ze Lauren.
Ik trek mijn slaap kleding aan en ga op bed liggen, maar zoals gewoonlijk kan ik niet slapen. Ik heb nog veelste veel energie.
Ik kijk naar de deur, er komt een klein streepje licht van onder, wat betekend dat de grote kinderen nog niet op bed liggen. Ik wacht totdat zij ook op bed liggen en als ik zeker weet dat ook Mevrouw Sunset weg is, stap ik uit bed.
Ik loop naar de deur en net als ik hem open wil doen houd iemand me tegen.
"Wat ga jij doen?" Ik draai me om en zie dat Lauren ook uit bed gestapt is.
"Uhm...." mijn hoofd word helemaal rood, ik ben nog nooit betrapt geweest.
"Wacht ik weet het al. Hetzelfde als eergisteren ofniet?" vraagt Lauren, met een glimlach op haar gezicht.
"Ga je me verklikken?" vraag ik, iets wat ik wel verwacht.
"Mmm, als ik mee mag niet." zegt Lauren, ze loopt naar me toe en steekt haar hand naar me uit, alsof we een soort van deal maken.
"Okay, maar je moet wel stil zijn, anders worden we betrapt." zeg ik en houd even mijn wijsvinger voor mijn mond.
Lauren knikt even voor ik me omdraai en voorzichtig de deur van onze kamer open doe.
Samen lopen we zachtjes naar de keuken, ik haal een krukje tevoorschijn en ga erop staan om zo op het aanrecht te klimmen, aangezien ik niet zo groot ben en dus niet zonder krukje bij het aanrecht kan komen.
Ik druk mezelf het aanrecht op.
"Is dat niet eng, zo hoog?" vraagt Lauren die nog op de grond staat.
"Nee, valt wel mee." ik ga voorzichtig staan en open een kast deurtje waar de pot met koekjes staat.
"Welke wil jij? Met aardbei of choco smaak?" vraag ik en kijk Lauren aan. "Doe maar van allebei." ik moet zacht grinniken.
Voorzichtig draai ik de pot open en pak er een aantal koekjes uit, ongeveer tien, dat is wel genoeg.
Ik zet de pot weer zachtjes terug, ga zitten op het aanrecht, geef Lauren de koekjes aan en spring dan van het aanrecht af.
Lauren geeft mij de helft en samen lopen we druk fluisterend naar onze kamer.
"Dit is echt cool, hoe lang doe je dat al?" vraagt Lauren, we zitten op mijn bed zachtjes te praten en te smullen van onze koekjes. "Uhm, een paar maanden nog maar denk ik." Lauren knikt en ik neem een hapje van mijn koekje.
"Lauren?" vraag ik zachtjes. "Ja Jenny?" vraagt Lauren, we kijken elkaar aan.
"Ik vind je heel aardig." antwoord ik. "Ik jou ook." zegt Lauren en zonder dat we het echt vroegen wisten we allebei dat we vanaf nu beste vriendinnen zijn.
