Harry Styles pov
"Wat is er met haar?" vraag ik en kijk naar Niall aangezien hij al veel met haar gepraat heeft en zo.
"Geen idee, ik heb het idee dat haar iets dwarszit of zo iets." zegt Niall en denk diep na.
Ik sta op en loop de woonkamer uit. "Hazz, wat ga je doen?" vraagt Louis die me achterna gelopen was. Hij legt een hand op mijn schouder. "Ik ga met haar praten. Misschien kan ik haar helpen." antwoord ik. "Moet ik mee?" vraagt Louis. "Nee Boo, dat is niet nodig. Ik weet hoe ik dit moet doen." antwoord ik. "Ik niet dan?" vraagt Louis die zijn hand in zijn zij zet. "Lou, ga jij nou maar terug naar de andere jongens. Het komt echt goed." zeg ik, ik druk een kus op de neus van mijn vriendje.
"Okay. Succes." zegt Louis voor hij me een snelle knuffel geeft en dan weer naar de anderen loopt. Ik loop de trap op, als ik bij Jenny haar kamer kom zie ik dat de deur opslot zit. Zacht gesnik hoor ik aan de andere kant van de deur.
Ik klop zachtjes op de deur en wil hem open maken maar hij zit opslot. "Jenny, maak die deur een los." zeg ik, ik krijg geen reactie. "Jen?" vraag ik, ik zucht zachtjes. "Ga weg!" hoor ik Jenny opeens zeggen. "Ik ga niet weg totdat ik je weer zie glimlachen." zeg ik, ik ga tegen de muur naast de deur staan. Het is een aantal minuten stil. "Ben je er nog?" hoor ik Jenny opeens vragen. Ik houd me stil, zo is het precies een keer met mijn zusje gegaan. Zachte voetstappen komen op de deur afgelopen en ik hoor het slot van de deur gaan. Langzaam gaat de deur open, Jenny kijkt om zich heen. "Je bent er nog." zegt Jenny, haar ogen zijn rood van het huilen. "Wat dacht je zelf?" vraag ik lachend. "Ik had gehoopt dat je weg was..." mompelt Jenny.
"Mag ik binnen komen?" vraag ik. "Het moet maar." zucht Jenny, ze doet de deur wat verder open. Ik loop de kamer in. "Ben je tevreden met je kamer?" vraag ik en kijk even rond. "Jawel. Hij is mooi en precies de kleuren die ik mooi vind." antwoordt Jenny, nu valt het me pas op dat haar haren ook helemaal in de war zitten.
Ze gaat zitten op haar bed en pakt een van de kussens die ze tussen haar armen klemt. Ik ga naast haar zitten.
"Wat maakte je nou zo overstuur?" vraag ik voorzichtig. "Niks. Gewoon even wennen aan dit alles." antwoordt Jenny, ze staart voor zich uit.
"En jij denkt dat ik dat geloof?"
"Dat had ik wel gehoopt ja." hoor ik haar mompelen.
"Hey, je kan me alles vertellen, zie mij maar als je vertrouwings persoon." zeg ik.
"Je hoeft je geen zorgen om mij te maken. Ik heb gewoon een lastige periode achter de rug, dat is alles." Jenny glimlacht zwakjes.
"Je weet dat als je iets dwarszit je naar mij kan komen. Ik zal er voor je zijn okay?" vraag ik. Jenny knikt. "Okay, maar ik ga niet weg voor ik je echt heb zien lachen." zeg ik. "Kan je tegen kietelen?"
"Nee, ho-" ik begin Jenny te kietelen, iets waardoor ze hard begint te lachen en te spartelen. Zelf moet ik ook lachen, ze heeft een best wel aantstekkelijke lach.
"Zo dit is veel beter." zeg ik en stop met kietelen. "Ik krijg jou nog wel." ze kijkt me met samen geknepen oogjes aan. "Ik ben echt heel erg bang nu." zeg ik zo sarcastisch als het maar kan. Jenny en ik barsten in lachen uit. "Goed, ik ga naar beneden. Dan kan jij je make up en zo even bijwerken en dan zie ik je straks weer, okay?" Jenny knikt. Ik sta op en loop naar de deur. "Harry?" ik draai me om, Jenny loopt naar me toe en geeft me een knuffel. "Bedankt." zegt ze, ik glimlach. "Geen probleem."
