Michael Clifford pov
"Lauren, ik wil je wel geloven. Maar hoe komt het anders in je bloed?" vraag ik. "Dat weet ik niet! Maar ik zweer dat ik niks ingenomen heb, dat zou ik nooit doen." zeg ik.
Ik kijk even weg. "Michael, alsjeblieft geloof me nou." smeekt Lauren. Ik schud lichtjes mijn hoofd.
"Voordat ik bewusteloos viel, heb ik een kop thee gedronken." zegt Lauren. "Dus?" vraag ik, wat wil ze hier nou mee zeggen?
"Van Luke." zegt Lauren. Ik geloof mijn oren niet!
"Dus je geeft nu een van mijn beste vrienden de schuld! Lauren dat slaat nergens op!" roep ik boos.
"Ik zeg niet dat hij er iets mee te maken heeft." zegt Lauren. "Nou daar lijkt het anders verdacht veel op." zeg ik, nog steeds best wel boos.
"Michael, laten we geen ruzie maken. Daar heb ik echt geen zin in." zegt Lauren.
"Ik ook niet." mompel ik.
"Ik heb een idee, zullen we even ergens wat gaan drinken. Gewoon met zijn tweeën lekker gezellig." stelt Lauren voor, ik glimlach. "Is goed."
Ik pak Lauren haar hand en samen lopen we het ziekenhuis uit. De kosten komen later wel.
Even later zitten we in de stad, samen wat te drinken bij de Starbucks.
"Wat is er eigenlijk gaande tussen Niall en Jenny? Jenny ontweek hem zonet." vraag ik.
"Ik heb geen idee, toen ik er naar vroeg deed ze heel vaag." antwoordt Lauren en neemt een slok van haar drinken.
"Misschien kwam het omdat de rest erbij zat?"
"Zou kunnen, ik zal het haar nog eens vragen als we alleen zijn." zegt Lauren en knikt even.
Ik pak Lauren haar handen vast, ze kijkt me aan.
"Ik ben blij dat je niet iets ergs over komen is. Dit is natuurlijk ook wel erg, maar je snapt wat ik bedoel." ik glimlach. "Ik snap het helemaal." glimlacht Lauren en leunt iets naar voren om een kus op mijn lippen te drukken.
