Michael Clifford pov
"Weten jullie zeker dat jullie haar willen adopteren?" vraagt mevrouw.... Uhmm hoe heette ze ook al weer? S... Sa... Su...Sun-Sunset, dat was het.
"Ja, we weten het honderd procent zeker." antwoord ik. "Zouden jullie niet haar vriendin adopteren. Het meisje dat naast haar staat, zij is veel rustiger, heeft meer respect voor anderen en ja gewoon een ideale dochter." zegt mevrouw Sunset. "Owh maar we willen haar niet als dochter adopteren." zegt Calum. "We zien haar dan meer als een vriendin, snapt u?" vraagt Ashton, mevrouw Sunset knikt. "Maar als het kan zouden we dus graag haar willen adopteren." komt Luke weer ter zaken.
"Nou okay, als jullie daar heel zeker van zijn..." zegt mevrouw Sunset. Mij lijkt het meisje me helemaal niet zo onaardig als dat die vrouw beweert. En trouwens kwa uiterlijk past zij beter bij onze band.
"Lauren, kom je even?" vraagt mevrouw Sunset. Het meisje, genaamd Lauren kijkt op. Ze zegt nog iets tegen haar vriendin en loopt dan onze richting op. "Wat?" vraagt ze bot, mevrouw Sunset kijkt haar streng en doordringend aan. Lauren zucht. "Wat is er?" vraagt ze, nu op een iets vriendelijkere toon.
"Deze jongens zouden jou graag willen adopteren." zegt mevrouw Sunset. Lauren haar ogen worden groot. "Maar hij is misschien een paar maanden ouder dan mij!" roept Lauren en wijst naar Luke. "Lauren, even rustig." zegt mevrouw Sunset. "Ik wil niet dat ik een nep vader heb die maar een paar maanden ouder is. Ik zij het toch, ik ben te oud om geadopteerd te worden. Waarom luistert er nooit iemand naar mij?!" wow, ik mag haar nu al...
"Lauren, we zouden je niet als dochter maar meer als een vriendin willen adopteren, snap je dat?" vraagt Calum. "Waarom maken jullie dan niet gewoon een vriendin in plaats van dat jullie iemand adopteren. Jullie zijn echt raar." zegt Lauren, iets waardoor ik best wel hard moet lachen. Wat ook een paar raar kijkende mensen opleverd.
"Lauren, zij willen jou adopteren dus pak je spullen in en zorg dat je over een half uur klaar bent." zegt mevrouw Sunset. "Heb ik niet eens een keuze?!" vraagt Lauren.
"Ne-" "Jawel, zegmaar of je met ons mee wilt of niet." zegt Luke. "Ik ken jullie niet eens, hoe kan ik dan beslissen?" vraagt Lauren. "Ik ben Michael, dat is Luke, Calum en Ashton." stel ik ons voor.
"Toch ga ik niet mee. Dat kan ik mijn vriendin niet aan doen." zegt Lauren. Op dat moment komt het meisje dat hiervoor bij haar stond naar ons toe gelopen. "Wat doe je nou?!" vraagt ze. Haar vriendin heeft een hele andere stijl dan Lauren zelf, het valt mij mee dat ze vriendinnen zijn.
"Ik ga niet zonder jou Jen, dat kan ik je niet aan doen." zegt Lauren. Lauren haar vriendin zucht. "Lau, laat ik het zo zeggen. Dit is misschien de enigste kans. Je moet deze grijpen want kijk nou, ze lijken me niet alleen hartstikke aardig maar ze zijn ook nog knap." vertelt haar vriendin, dat laatste zegt ze wat zachter, zodat wij het niet horen.
Het valt mij nog mee dat ze ons niet kerkent hebben, ik bedoel maar.
"Jen, waar wil je heen?" vraagt Lauren. "Wat ik wil zeggen is, dat je niet om mij hier moet blijven. Ik vind het hartstikke lief en zo, maar je moet dit niet laten schieten. Als je niet voor jezelf mee gaat, ga dan voor mij." zegt Lauren haar vriendin, nu snap ik waarom ze vriendinnen zijn.
"Okay. Ik ga met ze mee." zegt Lauren, ik glimlach.
"Goed zo, je gaat geen spijt krijgen." zegt haar vriendin, waar ik de naam niet van weet.
"Okay, Lauren, dan pak jij je spullen in terwijl wij de papieren gaan tekenen en dat soort dingen." zegt mevrouw Sunset, die ons de weg wijst naar haar kantoor.
"Okay, dit zijn de papieren. Jullie moeten hier je handtekening neer zetten en dan is eigenlijk alles wel geregeld." vertelt mevrouw Sunset wanneer we het een en ander hebben besproken.
"Ze heeft geen allergieën of medicijnen dus dat hoeven we niet te bespreken." vertelt mevrouw Sunset.
