Ashton Irwin pov
"Weet je al van wie je die ketting hebt gekregen?" vraag ik, ik ga naast haar op haar bed zitten.
"Nope." ze zucht even. "Lau, ik denk dat ik weet van wie die is. Maar ik weet het niet zeker." zeg ik.
"Wil je het me vertellen?" vraagt Lauren. "Ik denk Michael." zeg ik uiteindelijk.
"Michael?" vraagt ze zacht. "Ja, maar dat is niet zeker en uh niet vertellen dat ik dat gezegd heb." zeg ik.
"Is goed, het blijft tussen ons." zegt Lauren en glimlacht even zwak.
"Je vind hem leuk he?" vraag ik. "Wat?" Lauren kijkt op, ze was met haar gedachten even van de wereld.
"Dat je Michael wel ziet zitten." zeg ik, nog een keer.
"Nee, hoe kom je daar bij?" ontkent Lauren, maar ik zie dat ze liegt. "Ontken het niet." zeg ik. "Ik ontken het niet." zeg Lauren. "Echt wel, ik zie toch dat je hem leuk vind! Moet je niet zeggen van niet!" zeg ik, ik begin Lauren te porren in haar zij. Lauren moet hard lachen.
"S-stop!" roept ze lachend.
"Eerst moet je toegeven!" zeg ik en lach ook even.
"Okay, okay i-ik be-ken!" zegt Lauren uiteindelijk, ik stop met kietelen.
"Ik beken dat jij een sukkel bent!" roept Lauren en staar snel op om weg te rennen. Ik sta ook op en ren achter haar aan.
"Kom hier jij!" roep ik en ren de trap aan, ze rent vlak voor me.
Als ik de trap af ben, zie haar niet meer maar ze verraad zichzelf doordat de voordeur open staat.
Ik ren naar buiten en zie haar daar rennen. Ik ren snel achter haar aan, als ze me opmerkt begint ze sneller te rennen.
Zo rennen we over de straat, totdat Lauren moe word.
Ik trek een sprintje en pak haar bij haar middel. We staan dicht tegen elkaar.
Om ons heen staan al een aantal fotografen, die ons blijkbaar gevolgt waren.
"Sorry Lau, maar dit moet even." verontschuldig ik me en druk mijn lippen op de hare.
