Jenny Haynes pov
Ongeduldig zit ik te wachten op Laurens en mijn kamer.
Het duurt echt lang voordat ze thuis is...
Dan gaat de deur open, ik kijk omhoog en Lauren komt de kamer ingelopen.
"En? Ben je gepakt? Heb je straf?" vraag ik aan Lauren. Ze gaat naast me op mijn bed zitten. "Ja, ik ben gepakt door de politie, maar heb geen straf." zegt Lauren. "Owh, wat erg! Sorry we hadden nooit uit elkaar moet gaan. Of ik had die armband moeten nemen." zeg ik. "Nee, het geeft niet. Mevrouw Sunset is teleurgesteld in mij en dat was ze al dus het maakt echt niet uit. En ik heb verder geen strafblad of weet ik veel, het bleef op een, uurtje in de cel en een waarschuwing." vertelt Lauren. "Ik ben zo blij dat je terug bent." zeg ik en geef Lauren een knuffel.
"Het is al goed, wat zullen we doen?" vraagt Lauren als ik haar weer los laat.
"Nou sowieso niet weer iets stelen." zeg ik waarna ik even zacht moet lachen.
Dan word er op de deur geklopt en mevrouw Sunset komt binnen.
"Wat is er?" vraagt Lauren, zacht stoot ik haar aan aangezien het heel bot klonk.
"Lauren, ik wil nog even sorry zeggen. Ik had niet zo mogen uitvallen. Maar je moet weten dat het weeshuis niet veel geld heeft en als jij een boete zou krijgen of zoiets, zouden we het niet kunnen verdragen dat te betalen." vertelt mevrouw Sunset.
"Ik snap het." zegt Lauren, ik zie dat ze het niet echt meent of nou ja, ze snap het wel maar heeft er volgens mij niet echt begrip voor.
"Okay, is het dan weer goed?" vraagt mevrouw Sunset.
"Ja hoor." zegt Lauren. Mevrouw Sunset glimlacht. "Okay komen jullie zo beneden voor de lunch?" "Ja, we komen zo." zeg ik.
"Waarom zo bot?" vraag ik als Mevrouw Sunset weg is.
"Omdat ze het toch niet meent." antwoordt Lauren. "Nee maar okay, ze doet haar best." zeg ik. "Het zal wel." zegt Lauren.
"Kom we gaan eten, ik wil geen ruzie." zeg ik. "Ik ook niet." zegt Lauren, we geven elkaar een knuffel en gaan naar beneden om te eten.
