Michael Clifford pov
We zitten met zijn vijven ergens wat te eten. Ik kijk naar Luke, hij is gezellig aan het praten met de anderen.
Het is drie dagen geleden sinds het gesprek met Jenny en wat ze zij blijft maar in mijn hoofd spoken.
Ik ken Luke toch goed genoeg?
"Hey Michael!" Lauren zwaait voor mijn gezicht langs. Ik kijk op.
"Sorry." mompel ik en sta op aangezien de rest ook al opgestaan was. "Je hoeft geen sorry te zeggen." grinnikt Lauren.
"Waar zat je aan te denken?" vraagt Lauren terwijl we uit het restaurant lopen.
"Niks bijzonders." antwoord ik. "Als jij het zegt." Lauren zucht even, ze heeft door dat ik lieg tegen haar.
Als we weer bij de tourbus zijn ga ik meteen naar Lauren haar bunk. Ik wacht even of niemand me achterna komt. Als er na vijf minuten niemand is kijk ik naar Lauren haar bed. Ik trek de dekens ervan af maar zie niks liggen. Ook pak ik het kussen.
"Wat is dat?" vraag ik. Ik pak het zakje. Ik hoor iemand aan komen lopen ik stop het zakje snel in mijn zak en leg het kussen weer neer.
"Wat doe jij hier Michael?" vraagt Luke. "Ik zocht mijn telefoon." zeg ik en pak hem snel uit mijn broek zak, waarna ik hem aan Luke laat zien.
"Wat doe jij hier?" vraag ik. "Ik zocht mijn telefoon ook." zegt Luke. "Hij zit in je broekzak." zeg ik en wijs naar Luke zijn rechter broek zak.
"Owh. Dan kan ik weer gaan." zegt Luke. Ik verlaat samen met hem de bunk. Ik ga naar buiten. "Laten we hopen dat Jenny er is.." mompel ik.
