Michael Clifford pov
"Michael we moeten op!" roept Ashton en komt mijn kamer binnen, serieus!
"Owh, sorry stoor ik jullie?" vraagt Ashton. "Ja, best wel." antwoord ik.
"Goed, je hebt een minuutje dan moeten we echt op. Dus wees snel." Ashton kijkt ook Lauren even aan die knikt.
Ashton verdwijnt weer, het lijkt wel of hij meer weet...
"Wat wilde je zeggen?" vraag ik. "Ik denk dat..." Lauren kijkt even weg. "Lauren, wat is er?" vraag ik, een beetje bezorgd. Ze kijkt me aan met een verdrietige blik.
"Hey Lau." wat zou er met haar aan de hand zijn?
Lauren geeft me een stevige knuffel. Ik sla mijn armen om haar heen.
"MICHAEL!!!! MICHAEL!!" Hoor ik Luke, Calum en Ashton roepen. Ik laat Lauren los.
"Sorry, ik moet nu echt op." zeg ik. "Michael, ik hou van je." zegt Lauren, verbaasd kijk ik haar aan. "Wat?" vraag ik, nooit gedacht dit te horen.
"Michael komen!!! Jullie praten straks maar verder." zegt Ashton die me aan mijn arm mee trekt. Ik kijk nog even naar Lauren, ze glimlacht zwakjes en wenst me een succes voordat Ashton, Calum, Luke en ik weg rennen op weg naar het podium.
"Waarom duurde het zo lang?" vraagt Luke. "Niks, sorry. Het zal niet meer gebeuren." mompel ik, een beetje afwezig.
"Jongens jullie moeten nu op!" roept een man. Ik pak mijn gitaar en doe hem om mijn nek, samen met de jongens loop ik het podium op.
Ik zucht een keer diep.
Het geschreeuw van duiduizenden fans vult mijn gehoorgang.
Ik ga bij mijn microfoon staan en begint samen met Luke en Calum te zingen "Hey, hey, hey, hey."
