Sevda yüzüme bakakalmıştı
Kolumu tuttu.
Yusuf komutan hemen pilota haber verdi.
Sevdayla Yusuf komutan arasındaki fark buydu işte.
Birisi korkar,çekinir.
Diğeri göze alırdı.
Şimdi karakolu dışarıdan sarmaya kalksak.
Ya da teröristlerin arkasından ateş etmeye kalksak bizim askerlere de kurşun gelebilirdi.
Böyle bir riski göze alamazdım.
Helikopteri koruması için Selim telsizden karakolla konuştu.
Uçak savarları bile vardı şerefsizlerin.
Sevda hala kolumdan tutmuş yüzüme bakıyordu.
Elleri buz gibiydi.
Kolundan sertçe çekip kulağına yaklaştım.
''Sen korkarsan komutan,
askerler de korkar.
Şimdi biraz rütbene yakışanı yap''
Lafımı bitirir bitirmez
İki time de döndüm.
Hepsi hazır vaziyette dinliyorlardı.
Helikoptere kurşun atışı başlamıştı.
''Halatı salladığımda önce ben ineceğim''
Sevdanın yüzü daha beter bir hal almıştı.
Cesareti buraya kadardı sanırım.
''Yusuf komutanım siz tüm askerlerin inmesini bekleyin.
Sevda komutan da bizim tim indikten sonra arkadan gelsin''
Ona yapabileceğim iyilik bu kadardı.
Onlara liderlik etmek demek emir vermek demek değildi.
Gerektiğinde en önce vurulmaktı.
Bunu o anlayamazdı.
Bu zamana kadar komando yetiştirmiş,
Doğuya ya da sınır karakollarına yollamıştı.
Öğretmen olmak farklı bir şeydi.
Sınava girmek farklı.
Şimdi bunun tadına bakması gerekiyordu.
Helikopter alçalmaya başlayınca halatı saldım.
Helikopterin kapağının bir tarafında Yusuf komutan bir tarafında Sevda duruyordu.
Halatla inme mesafemi ayarladıktan sonra kendimi aşağıya bıraktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
