''Selim!''
Odalanın kapısını yumrukluyordum.
Sabahın körüydü ama içimde akşam oluyordu.
Sonunda Selim gözlerini ovuşturarak kapıyı açtı.
Benim sinirli halimi görünce hemen toparlandı.
''Emredin komutanım'' dedi eşikte konuşurken.
Arkasından da Deniz uyku sersemi biraz da korkmuş halde geldi.
İçeriye göz attım.
Selim koltukta uyumuştu.
İyi bari.
Bir de bunlarla uğraşamayacaktım.
''İkiniz de iyi dinleyin beni.
Selim hazırlan hemen Solo'yla kaçta buluşacağımı öğren.
Deniz sen hemen toparlan
Ekibi topla beni hazırlasınlar.
Mükemmel olmasını istiyorum her şeyin.''
Anlamaz halde baktılar suratıma.
Bu kadar aceleci davranmamı anlamıyorlardı.
''HADİ
NE BAKIYORSUNUZ SURATIMA!
OPERASYON BU!
YAPAMAYACAKSANIZ GİDİN!''
Kapıyı suratlarına kapattım.
Odaya gidip babamın sağladığı güvenli hatlardan birini elime aldım.
''Altay
Nerdesin sen kaç gündür.
Odaya gel Altay
Çok soru sorma!''
Burada arkadaşça davranırsam kaybederim.
Burada Ceylan yok.
Komutan yok.
Yenge yok.
Sevgili yok.
Abi abla yok!
Odada volta atmaya başladım.
Düşün Ceylan.
Düşün!
Madem öyle.
Madem sen Oğuzsun ama değilsin.
Madem Cateline
Cateline!
Hayatında.
Koynunda artık.
Sil kafandan şu asansör görüntülerini.
Sil şunları Ceylan
İnandım say o olmadığına.
Madem değilsin Oğuz.
Benim için de değilsin.
Sen sadece bay x'sin bu saatten sonra
ŞİMDİ OKUDUĞUN
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
