Some Feelings (Emison)

EA-2

Saçlarımızdan yavaş yavaş yağmur damlaları düşerken Alison elini yüzümden çekti. Soğukla beraber soluklaşmış dudakları benden ayrılırken gözlerine bir saniye baktım. O an beni en büyük hayal kırıklığını uğratmış kişi o kadar masumdu ki karşımda, buna daha fazla bakamazdım. Bakarsam yıkılırdı duvarlarım yeniden, bir saniye daha aynı nefesi paylaşırsak geçmiş yavaşça silinirdi.
Gözlerimi kaçırmakla başlayan hamlem arkamı dönüp yürümeye başlamamla devam etti. Sırılsıklam olurken eve doğru yol almaya başladım, her adımda anılar belirginleşti ve ben her adımda biraz daha yıktım duvarlarımı.
Eve vardığımda şaşkınlık kendini tebessüme bırakmıştı bile. Her şey yeniden şekilleniyor, geçmişte gömülmüş tüm duygular birer birer yüzeye çıkıyordu.
Okul koridorlarında herzaman ki ritimle fakat genelden farklı olarak yok edemediğim gülümsememle dolabımın yanına ulaştım.
Dolabı kapatmamla arkasından Hanna'ın çıkması aynı saniye gerçekleşti.
" Standartlarını bu kadar düşürmesi beni şaşırttı." dedi "Eski sevgilisi mi yani gerçekten mi ?"
Dediklerine karşılık anlamsızca bakarken gözlerini diktiği yöne bakmak üzere arkamı döndüm. Koridorun yanında ve dersliklerin önünde bekleyen herkesin bir bir bakışlarıyla Alison ve eski sevgilisi Jared ilerliyordu.
Gözlerimi tıpkı dün geceki gibi ona sabitledim. Bir saniye, sadece bir saniye bana baktı. Fakat bu seferki bir saniye karşımdaki kız masumiyetiyle orada değildi. Geçmiş birer birer yeniden canlandı, öfke ve çaresizlik birbirine eklendiğinde gözlerimden düşecek yaşları öfkemle bastırdım.
Arkamı döndüm, zihnim duygulardan kurtulamayacağını bildiğinden bulunduğum noktadan kaçma çabası içine girdi. Bir kaç hızlı adımın ardından ilk aklıma gelen yere soyunma odasına girdim. İçerisinde kimsenin olmaması umuduyla baktım ama tanıdık bir ses çoktan beni bulmuştu.
"Emily ?" Aria endişeyle gözüme baktı, bu hamleyle bende gözlerimi ona sabitledim. "Sorun ne ? "
"Emily!"
Gözlerime çöken yorgunluktan o anda kurtuldum. Gözyaşlarım birer birer düşerken duvara sırtımı yasladım, tabana doğru kaymaya başladım. " Kendime kızıyorum. Bu kadar salak olduğum için , ona hiç sorgulamadan yeniden güvendiğim için kızıyorum." dedim sesim titrerken.
"Beni sevebileceğini düşünmek o kadar güzel gelmişti ki onun kimseyi sevemediğini hatırlamak imkansızdı."
Aria yanıma çökerek yavaşça bana sarıldı. " Alison'un duygularını bulmak zor. Gözlerine baktığında sadece uzun bir deniz görüyorsun, hisleri ise denizin içindeki çakıl taşı kadar derinde." Kollarını benden çekerken gözlerime baktı. "Yapma." dedi. "Değerini şu anda anlayamayan biri için ağlama."
Başımı kaldırdıp ona baktığımda bana bir kez daha sarıldı.
Gözyaşlarımdan ıslanan yüzümü yıkamak için tuvalete girdiğimde bir kaç kız daha telefonlarıyla birbirine bir şeyler gösteriyordu. Yüzümü yıkadım, derin bir nefes aldığımda az önceki halime göre daha iyi görünüyordum .
Kapının hızlı bir şekilde açılma sesini duysam da umursamadım .
"Çıkın ! " Alison'un sesi kulağımda yankılanırken ona baktım. Gözlerini sabitlemiş bana bakarken bir kez daha kızlara seslendi. "Çıkın dedim." Kızlar hızlı bir şekilde bir şeyler söyleyerek çıktılar.
" Emily beni dinlemen gerekiyor." Sesi az öncekine göre daha çaresiz geldi.
Gülümsedim.
"Bu sefer kameralar nerde ? Görmek istiyorum?" gülmeye devam ettim. "Belki istekli bir şekilde sana ne kadar hayran olduğumdan falan bahsederim , şansımız varsa bu sefer okul gazetesine de çıkarız ."
"Emily, yapma. Ne kadar pişman olduğumu biliyorsun. Gülümsememin yerini öfkem aldı.
" Hangisi için ? Geçen yıl ,tam da burada , sana hislerimi açıklarken sevgilinin kamera kaydı en çok tıklananlar arasına girdiği için mi ? Yoksa sana herşeye rağmen yeniden güvendiğimde ertesi gün aynı adamla el ele tutuştuğun için mi ? " Boğazım düğümlendi, sesimin güçsüz çıkmaya başladığında boğazımı temizledim
" Ve sen Alison DiLaurentis, egon uğruna tüm duygularından vazgeçecek kadar zavallısın."