Capture an NBSB's Heart (KathNiel FanFic)

CHAPTER 13: Winter, ayaw magpapasok?

Winter’s pov

Puta banas! Naiinis ako sa sarili ko kasi parang may kasalanan ako..

Ang bigat-bigat ng pakiramdam ko. Kasi hindi ko kinausap si Blythe. Parang ang sama ko! Nakakainis talaga! Ang gago ko!!

Pagpasok ko sa room kahapon nagheadset agad ako kasi ayaw kong mapagbuntunan ng galit ko si Blythe.. At ayaw ko ring kausapin si Blythe kasi mawawala lang yung galit ko. kasi baka mabaliw ulit ako pagbalik ng bahay sa sobrang galit at papalit-palit ng mood.

alam niyo ba kung ano yung dahilan ng galit kong to?

*fllllllaaaaaaaaaasssssshhhhhhhhbbbbbaaaaaaaaacccccckkkkkkkkkkk*

 Pagkatapos kong kausapin si Blythe diretso na ko kay Mama. Pagdating ko sa bahay… sinalubong ako ng mga tingin nila, na para bang galling ako sa outside world..

Parang reaksyon nung mga aliens sa toy story na may tatlong mata? yung ‘ooooohhh, a stranger.. from the outside…’

“Ma! Anong meron? Bakit ganyan mga tingin niyo sakin? May nagawa nanaman ba akong mali?”

“hindi mo na agad natatandaan yung kanina sa school? And who’s the girl? New fling? Ano ba naman Win! Tumino ka naman. masisira ang image ko sa school.” -Mama

“edi yun! Lumabas din yung totoo.. hindi ka concerned sakin! Kinakahiya mo ko dahil wala naman akong nagawang tama for my whole life ma!” 

“It’s not my point Win! nandun ako as a teacher.. a strict English teacher! And not as your mother!!”  -Mama

“well then… quit playing this stupid game!”

“what do you mean? What game?”  -Mama

“My life… my entire life is a big game. just a stupid game na merong nag-aact na parents ko. Quit playing it ma! ”

 *slap*

I am shocked. sinampal ako ni mama. after all this time ngayon niya lang ako sinampal. eh kasi for all this time eh tahimik lang ako, sunod ng sunod sa kanya.. until I realized na tautauhan lang pala ako dito. fuck this life, fuck my life.

I never tried to fail my mom. pero laging negative tingin niya sakin, nila, na kahit anong gawin ko ni isa walang tamang kalalabasan, na kahit anong hirap at effort ilagay ko dun ganun at ganun pa din tingin nila.

I kept the tears in my eyes, I wont let it fall... never.

umakyat agad ako sa kwarto ko. nung nagsabog ba ng utot sa mundo eh ako lahat nakaamoy?nung nagsabog ba ng kamalasan sinalo ko lahat? nung naghulog ng mabibigat na problema sakin ang bagsak? bakit ganito? isa akong malaking failure. my life is a big fucking mess..

*Knock-knock* *knock-knock*

"dont disturb me! not now! I need some alone time!"

"Win.. may kailangan lang kami sabihin sayo" -Mama

*Knock-knock* *knock-knock*

"Win buksan mo na yung pinto. papa mo to.."

argh! napilitan na ko buksan yung pinto para matapos na. kasi alam kong hindi titigil sa pagkatok yang mga yan hanggat hindi nabubutas pinto ko. as in butas 

"Well..... what now?!"

"Win, anak... may gusto lang sana kami ipakilala sayo" -Mama