Hoofdstuk 7.

182 19 5
                                    

Pov. Lisa
Ik word wakker, ik ben op de bank in slaap gevallen.. Ik wil opstaan om wat drinken te pakken als de bel ineens gaat. Ik loop naar de deur en zie door het raampje dat het Jessie is.. Wat doet zij nou weer hier dan? Ik open de deur en ze loopt meteen naar binnen. 'Lies, nu ga jij mij uitleggen wat er allemaal aan de hand is! Je bent al een paar dagen niet op school en Kaj vertelde me dat je vader in het ziekenhuis ligt!' 'Dat is een lang verhaal Jessie' 'ik heb de tijd.' 'Moet jij niet naar Samuel ofso?!' 'Wat wil je daarmee zeggen?' 'Sinds je die gast kent heb je helemaal geen oog meer voor mij! Je had nieteens door dat...' 'Dat wat?!' 'Dat papa me sloeg!' Ik sla mijn handen voor mijn ogen.. 'Wat zei je? Slaat je vader jou?' 'Ja..' 'Mijn god.. Hoe heb je dit zolang voor je kunnen houden?' 'Nou, eehh, jij was er niet echt voor me hè' 'hoe kon ik zo dom zijn?!' 'Liefde maakt blind hè...' 'Wat is er met je vader gebeurt' 'nou.. Kaj zag WEL dat het niet goed met me ging, hij kwam naar mn huis en op dat moment was papa me aan het slaan, hij heeft papa met een fles tegen zijn slaap aangeslagen' 'een fles? Wat voor fles?' 'Een drankfles Jes, hij was verslaafd, waarom denk je anders dat je nooit met mij mee naar huis mocht?!' 'Wat verschrikkelijk Lies! Het spijt me zo erg dat ik er al die tijd niet voor je ben geweest!' 'Het is te laat Jessie, ik wil dat je gaat!' 'Ze slaat haar handen voor haar ogen en rent weg....

Alleen alleen..Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu