Pov. Lisa
Vandaag is het zover, de begravenis, mijn speech is nog niet half af... Tante Jessica klopt op de deur. 'Lisa, mag ik even binnenkomen?' 'Ja' ze opent de deur en loopt naar me toe. 'Je ziet er prachtig uit' 'dankje..' 'Schat... Ik weet dat je het moeilijk hebt, als ik je ergens mee kan helpen, ik ben er voor je he!' Ik glimlach naar haar 'dat weet ik' 'waar ga je eigelijk wonen?' 'Ik weet t niet... Ik weet niet hoe ik verder moet...' 'Je kan altijd bij ons komen wonen he!!' 'Dat is lief van je' ik geef haar een knuffel en loop naar beneden. Kaj staat al beneden. 'Hallo schoonheid' hij doet de deur voor me open. Buiten staat de begravenis auto al klaar om ons weg te brengen. Ik stap in, achterin ligt de kist... Ik sluit mijn ogen om te voorkomen dat ik ga huilen.. Voordat ik het door heb stopt de auto. Mn oom, de buurman, Kaj en de bestuurder van de auto tillen de kist uit de auto.
Pov. Kaj
Met de kist op onze schouders, lopen we rustig naar het graf, waar Lisa's vader straks komt te liggen. Ik voel me schuldig... Is het mijn schuld dat hij dood is? Is de klap te veel voor hem geweest? Ik deed het voor Lisa.. Anders had hij haar misschien wel doodgeslagen... Morgen ga ik naar het ziekenhuis, vragen wat er precies is gebeurt waardoor haar vader dood is, nu moet ik er voor Lisa zijn, ze heeft me nodig...
Pov. Lisa
Papa's kist ligt voor me, op zijn graf, straks zal hij langzaam omlaag gaan, tot hij niet meer te zien is.. Ik leg mijn hand op de kist, ik sluit mijn ogen, de tranen beginnen al te lopen. Ik sta op.
'Lieve papa' meer woorden kan ik even niet uit mijn mond krijgen... Een brok in mijn keel, een steen in mijn maag... Kaj is intussen bij me komen staan, hij slaat een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd even op zijn borst en ga dan weer rechtstaan. '2 jaar geleden, overleed mama, we hadden het er beide heel erg moeilijk mee' ik kijk even om me heen, iedereen luisterd naar mij, huilend.. 'Vooral jij, ik had school, ik had vrienden, maar jij had niets, als je mij zag werd je weer geconfronteerd met de gedachte aan mama... Ik kon het af en toe vergeten, even aan iets anders denken, dat heeft mij geholpen..' Kaj droogt zn tranen af, ik kijk hem aan, glimlach even naar hem. 'Dat jij er niet meer bent, papa, ik weet niet of ik dat wel aankan' ik sla mijn handen voor mijn ogen... Tranen lopen, zijn niet meer te stoppen... 'Sorry..' Ik druk een kus op de kist, leg mijn roos erop..
Mensen staan in een rij, allemaal hebben ze wat tegen papa gezegd en een roos op zijn kist gelegd.. Ze lopen langs me, schudden me de hand... Bij elke hand krijg ik het zwaarder, de druk achter mijn ogen neemt toe, tante Jessica geeft me een zakdoekje. 'Dankje'
Ik geef de laatste mensen nog een hand en loop vervolgens achter ze aan naar binnen.. Mensen drinken, eten.. Maar ik krijg geen hap door mijn keel..
