Pov. Kaj
'Lisa..' Ik ga bij haar op de grond zitten, ik kijk haar aan, haar ogen zijn helemaal rood van het huilen en haar gezicht is lijkbleek.. 'Ik haal wat drinken voor je' ze blijft stil..
Ik tik tante Jessica aan. 'Kan ik even met u praten?' Ik moet moeite doen om mijn tranen binnen te houden maar het lukt nog net.. 'Ja tuurlijk Kaj' ze veegt haar traan af met een zakdoekje en loopt mee..
'Wat moet ik nou?' De eerste tranen lopen al over mijn wangen. 'Lisa heeft zoveel meegemaakt, hoe kan ik haar helpen, ik wil haar ZO graag helpen maar het lukt me niet, ik weet niet hoe' ze pakt mijn hoofd en legt het op haar schouder, ze wrijft door mijn haar en over mijn rug, 'ssttt, dit is heel moeilijk voor Lisa, ze is nog te jong om alle dingen die ze heeft meegemaakt te verwerken, jij kan haar helpen door er gewoon voor haar te zijn, haar te steunen! Dat heeft ze nu echt nodig..' 'Ja maar, wat moet ik tegen haar zeggen?' 'Je hoeft niks te zeggen, dat je er bent is op dit moment al genoeg voor haar..kom, we gaan wat drinken halen'
We lopen terug naar de kamer, Lisa zit niet meer op de plek waar ze net zat... Ik loop de kamer binnen... Ze zit naast het bed van haar vader, ze ligt met haar hoofd op het bed.. Ze slaapt..
Pov. Lisa
Ik voel een hand op mijn rug, ik kom overeind en zie dat het Kaj is.. Hij is zo lief, hij is er gewoon altijd voor me, wat heeft hij nou aan mij... Ik ben zo'n kut vriendin! Ik sta op en pak wat water. Bij de kraan gooi ik wat water in mijn gezicht en droog me daarna af. Ik moet moeite doen om niet te huilen, het lukt me nog net maar dan vraagt Kaj 'gaat het?'
Ik barst weer in huilen uit.. Ik druk mijn hoofd tegen zijn borst, zijn hartslag kalmeert me.
Pov. Kaj
Ik haal mijn hand door haar haar en geef haar kusjes op haar hoofd. Ze is gestopt met huilen. Nog even blijven we zo staan tot tante Jessica de kamer binnenloopt. 'Lisa, je vader's kist is thuis gebracht.. Jij mag uitkiezen wat hij aan moet... Kom je mee?' Ik kijk Lisa aan 'als je het niet wilt moet je het niet doen he!' Zeg ik. Ze knikt. We lopen samen naar de uitgang...
Pov. Lisa
Ik knoop de laatste knoop van papa's blousje dicht, ik kijk nog heel even... Dan loop ik de kamer uit, Kaj staat me op te wachten en tante Jessica is al vanaf het moment dat ze bij ons in het ziekenhuis kwam met allerlei mensen aan het bellen, over de begravenis, en ze belt familie over het overlijden van papa...
De begravenis is al over 2 dagen en ik kan nogsteeds nauwelijks bevatten dat hij er niet meer is..
